İdiyopatik pulmoner fibrozis (İPF); histopatolojik veya radyolojik olarak akciğerde “olağan interstisyel pnömoni” paterni ile karakterize, etiyolojisi bilinmeyen, geri dönüşsüz, akciğerlere sınırlı kronik fibrotik bir akciğer hastalığıdır. > 65 yaş olan her 1000 kişiden birinde İPF gelişmesi beklenmektedir. En sık saptanan semptom ve bulgular; nefes darlığı, kuru öksürük, bibaziler inspiratuar raller ve çomak parmaktır. Hastalık gelişiminde genetik yatkınlık önemlidir. Ancak günümüzde klinik pratikte erken İPF tespiti için rutin olarak genetik testlerin kullanılması önerilmemektedir. İPF tanısında, hastalığa yatkınlığı ve prognozu belirlemede sıklıkla kullanılan biyobelirteçler; MMP-7, KL-6, SP-A’dır. Ancak bu biyobelirteçlerin rutin pratikte kullanılmaları uygun görünmemektedir.

Idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) is a chronic, irreversible, fibrotic lung disease with unknown etiology that characterised by “usual interstitial pneumonia” pattern on radiologic or histopathologic evaluations and limited to the lungs. Occurence of IPF is expected every 1 person of 1000 who are > 65 year. The most seen symptom and signs are; dyspnea, dry cough, bibasilar inspiratory crackles, and clubbing. Genetic susceptibility is important for the occurence of the disease. But, at the present time, routine use of genetic tests are not recommended for clinical practice. The biomarkers that are used for IPF diagnosis, disease susceptibility, and prognosis are; MMP-7, KL-6, SP-A. But, using these biomarkers in routine practice is not applicable.

İPF tanı aşamasından itibaren yakın fonksiyonel değerlendirme yapılması gereken bir hastalıktır. Bu konuda bize en fazla yardımcı olacak parametreler; DLCO, FVC ve 6 dakika yürüme testidir. İPF’nin ileri dönemlerinde saptanan temel patoloji rekstriktif solunum yetersizliğidir. Restriksiyonu saptamada total akciğer kapasitesinde azalma görülmesi önemlidir. IPF’nin erken döneminde normal spirometri değerleri saptanmakla birlikte hafif orta düzeyde düşük DLCO saptanabilir. SFT parametreleri sadece hastalığın varlığını saptamada değil, aynı zamanda tedaviye yanıtı değerlendirmede ve prognoz tayininde de önemlidir. Takip sırasında FVC değerlerinde %10-15, DLCO değerinde ise %20’lik bir artış tedaviye yanıt olarak değerlendirilmelidir. FVC ve DLCO değerinin %60’ın altında olması ise surveyin belirgin az olduğunu düşündürmektedir.

IPF is a disease that must be closely monitorised by functional parameters from the initial diagnosis. Parameters which are more useful are; DLCO, FVC, and 6MWT. The basic pathology in advanced IPF is restrictive pulmonary dysfunction. Decrease in total lung capacity is important for detection of restriction. Spirometry can be normal in early stage of IPF, but DLCO can be mild/moderately decreased. PFT parameters are not only used for the diagnosis of the disease, they are also important in evaluation of the therapy response and predicting prognosis. 10-15% increase in FVC, and 20% in DLCO during the follow up must be accepted as therapy response. < 60% for both FVC and DLCO is accepted as poor prognosis.

İdiyopatik pulmoner fibrozis (İPF) tanısında yüksek çözünürlüklü bilgisayarlı tomografi (YÇBT) bulgularının tanı değeri yüksektir. YÇBT’de olağan interstisyel pnömoni (OİP) tanısında en önemli ipucu balpeteği bulgusudur. YÇBT’de retiküler dansiteler ve balpeteği bulgusu (± traksiyon bronşektazileri) varsa, bunlar ağırlıklı olarak subplevral ve bazal alanlarda bulunuyorsa ve OİP ile uyumsuz bulgular yoksa OİP paterni olarak tanımlanır. OİP paterni saptanan hastada buna neden olacak başka bir hastalık yoksa cerrahi biyopsiye gerek olmadan İPF tanısı konabilir. OİP paterni yoksa, tanı için HRCT bulgularının, patolojik ve klinik bulgularla birlikte multidisipliner konseyde tartışılması gereklidir.

Findings on high resolution computed tomography (HRCT) has high diagnostic value in idiopathic pulmonary fibrosis (IPF). The most important clue in diagnosis of usual interstitial pneumonia (UIP) is honeycombing appearance on HRCT. Reticular densities, honeycombing appearance (± traction bronchiectasis), subpleural and basal predominance and absence of inconsistent findings are diagnostic criteria for UIP. In the absence of an identifiable cause for interstitial lung disease, an HRCT demonstrating UIP pattern is diagnostic of IPF without applying surgery. In the absence of UIP pattern, a multidisiplinary approach with integration of HRCT, pathologic and clinic features is essential for the diagnosis.

Anamnez, fizik muayene, laboratuvar ve radyolojik veriler ile idiyopatik pulmoner fibrozis (İPF) olgularının bir kısmına tanı konulabilse de, günümüzde halen hastaların %50’sinin tanısında invaziv yöntemlere ihtiyaç duyulmaktadır. İnterstisyel akciğer hastalıklarının tanısında kullanılan invaziv tanı yöntemleri bronkoalveolaer lavaj, transbronşiyal biyopsi, transbronşiyal kriyobiyopsi, transtorasik biyopsi, endobronşiyal ultrasonografi eşliğinde ince iğne aspirasyonu (EBUS-TBİA) ve video eşliğinde yapılan torakoskopik cerrahi (VATS) biyopsi ile açık akciğer biyopsisidir. Bu yazımızda bu girişimsel tanı yöntemleri tartışılacak ve günümüzde kullanımı giderek artan transbronşiyal kryobiyopsiden ayrıntılı olarak bahsedilecektir.

Although a part of a idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) patients can be diagnosed by anamnesis, physical examination, laboratory and radiological data, invasive methods are still needed in 50% of patients. Bronchoalveolar lavage, transbronchial biopsy, transbronchial cryobiopsy, transthoracic biopsy, fine needle aspiration with endobronchial ultrasonography (EBUS-TBNA), video-assisted thoracoscopic surgery (VATS) biopsy and open lung biopsy are used for diagnosis of interstitial lung diseases. In this article we will discuss these invasive diagnostic methods and also will discuss in detailed with transbronchial cryobiopsis due to its increasingly used.

İdiyopatik pulmoner fibrozis (İPF) tipik klinik, radyolojik ve patolojik değişikler ile karakterize, kronik, progresif, fibrotik interstisyel akciğer hastalığıdır. İdiyopatik pulmoner fibrozis klinik ve radyolojik bir terminoloji olarak kabul edilirken patolojik karşılığı usual interstisyel pnömoni (UİP) şeklinde adlandırılmaktadır. Etiyopatogenezde çevresel ve genetik faktörler sporadik ve ailesel hastalığın bir arada etkileşimi söz konusudur. Pnömonositlerde surfaktan ve telomer proteinlerinde çeşitli mutasyonlar bulunur. Tekrarlanan epitelyal hasar, apopitoz gelişimi, mikroçevre, epitelyal mezenkimal transformasyon sonucu progresif fibroblastik aktivasyon temel değişikliktir. İmmünize T lenfositler, uyarılmış makrofajlar, sitokin ve mediyatörler rol oynayan inflamatuar aktörlerdir. Histopatolojik tabloda mekansal ve zamansal fibrozis heterojenitesi bulunur. Yamasal interstisyel fibrozis, bal peteği akciğer ve fibroblastik fokuslar karakteristik lezyonlardır. Güncel histopatolojik tanı sınıflaması kesin, olası ve muhtemel UİP patern ile tanıyı dışlayan kriterleri içerir. Ayırıcı tanıda UİP paterni oluşturabilecek ve morfolojiyi taklit edebilecek hastalıklar değerlendirilir. Tanısal girişim yöntemleri arasında transbronşiyal biyopsi yer almakla birlikte transbronşiyal kriyobiyopsi ve cerrahi invaziv yöntem en sık tercih edilir. Hastalık tanısının klinik, radyolojik ve patolojik multidisipliner konsensüs ile alınması şiddetle vurgulanmaktadır.

Idiopathic pulmonary fibrosis is a chronic and progressive fibrotic interstitial lung disease characterized by typical clinical, radiological, and pathological changes. The term idiopathic pulmonary fibrosis is considered to belong to the clinical and radiological terminology, whereas its definition in pathology is usual interstitial pneumonia (UIP). Its etiopathogenesis involves interaction of environmental and genetic factors with sporadic and familial predisposing factors. A variety of mutations exist in surfactant and telomere proteins in pneumonocytes. The basic change is the progressive fibroblastic activation resulting from repeated epithelial damage, apoptotic development, microenvironment, and epithelial mesenchymal transformation. Immunized T lymphocytes, activated macrophages, cytokines, and mediators are the inflammatory actors playing a role in the condition. Its histopathology involves spatial and temporal fibrosis heterogeneity. Patchy interstitial fibrosis, honeycomb lung, and fibroblastic foci are the characteristic lesions. The current histopathological diagnosis classification involves diagnosis of exclusion using definite, probable, and possible UIP patterns. Diseases that may form a UIP pattern and can mimic the morphology are considered in its differential diagnosis. Although transbronchial biopsy is among the diagnostic intervention methods, the transbronchial cryobiopsy and surgical invasive method are the most widely preferred ones. It is strongly stressed that the disease is diagnosed upon a clinical, radiological, and pathological multidisciplinary consensus.

Pulmoner hipertansiyon (PH), pulmoner vasküler direnç artışına yol açan herhangi bir hastalık tarafından tetiklenebilir. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) PH sınıflaması, varsayılan etiyolojiye dayalı farklı kategorilerin kavramsallaştırılmasına yardımcı olur. DSÖ grup 3 akciğer hastalığı ile ilişkili PH’dir. PH varlığı, her zaman altta yatan parankimal akciğer hastalığının ciddiyeti ile ilişkili değildir, patogenezde rol oynayan başka faktörler de etkili olabilir. Diffüz parankimal akciğer hastalıkları ile PH’nin açık ilişkileri olmasına rağmen, patofizyolojik mekanizmalar ve klinik önemi tam olarak net değildir. Bu derleme, diffüz parankimal akciğer hastalıklarından idiyopatik pulmoner fibroziste PH üzerine odaklanmaktadır.

Pulmonary hypertension (PH) can be triggered by any disease that result in increased pulmonary vascular resistance. The World Health Organization (WHO) classification of PH helps conceptualize the different categories based on presumed etiology. WHO group 3 is PH associated with lung disease. The presence of pulmonary hypertension does not always correlate with the severity of the underlying parenchymal lung disease, attesting to other factors likely playing a role in the pathogenesis. Although there are clear associations of PH with diffuse parenchymal lung diseases (DPLD), the exact pathophysiologic mechanisms and full clinical significance remain uncertain. This review focuses on PH in idiopathic pulmonary fibrosis that is one of the DPLD.

İdiyopatik pulmoner fibrozis (İPF) akciğer fonksiyonlarında progresif, geri dönüşsüz ve öngörülemez bir azalma ile karakterize olan bir interstisyel akciğer hastalığıdır. İdiyopatik pulmoner fibrozis akut alevlenmeleri (İPFAA), İPF seyrinde ani olarak ortaya çıkan klinik ve fonksiyonel bozulmalar olarak tanımlanmaktadır. Etiyolojisi net olarak aydınlatılamamış bu klinik durum, İPF’de mortalitenin önemli bir kısmından sorumludur. Günümüzde spesifik olarak İPF-AA tedavisi ile ilgili yapılmış kontrollü, randomize bir çalışma bulunmamaktadır. İPF-AA tedavisinde sıklıkla kortikosteroidler, antibiyotik ve destek tedavi uygulanmakta olsa da, siklofosfamid, takrolimus, siklosporin, antikoagülanlar, polimiksin ile hemoperfüzyon ve plazmaferez gibi yöntemlerin kullanımına dair çalışmalar literatürde mevcuttur. Bu derlemede İPF-AA’nın epidemiyolojisi, etiyolojisi, radyolojik özellikleri ve tedavisi konusu güncel literatür eşliğinde tartışılmıştır.

Idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) is an interstitial lung disease characterized by progressive, irreversible and unpredictable reduction in pulmonary function. Acute exacerbations of idiopathic pulmonary fibrosis (AE-IPF) are defined as clinical and functional impairments that occur suddenly in the course of IPF. This clinical condition, whose etiology is not clearly known, is responsible for a significant part of mortality in IPF. To date, no blinded, randomized, controlled trials specifically directed on the treatment of AE-IPF have been reported. Corticosteroids, antibiotics and supportive theraphy are the most frequently used, but also studies on the use of cyclophosphamide, tacrolimus, cyclosporin, anticoagulants, hemoperfusion with polymyxin B and plasmapheresis are available in the literature. In this review, epidemiology, etiology, radiologic features and treatment of AE-IPF are discussed with the current literature.

İdiyopatik pulmoner fibrozis (İPF) tanılı bütün hastalarda hastalığın yönetiminde oksijen tedavisi, pulmoner rehabilitasyon, mevsimsel grip ve pnömokok aşılamaları gibi uygun destek tedavileri yer almalıdır. Komorbiditeler araştırılmalı ve tedavi edilmelidir. Hafif ve orta şiddetli İPF hastalarında pirfenidon ve nintedanibin yararlı olduğunu gösteren çalışmalar vardır. Eldeki veriler, pirfenidon ve nintedanib arasında bir seçim yapmamız için yeterli değildir, böyle bir seçimde hasta tercihi ve ilaç toleransı gözönüne alınmalıdır. Şiddetli İPF hastalarında ilaçların yararını gösteren randomize çalışmalar yoktur. Asit reflünün önlenmesi faydalı olabilir ancak bulgular zayıftır. Akciğer transplantasyonu progresif hastalığı olan, ciddi ve engel olabilecek yandaş hastalığı olmayan daha genç hastalarda bir seçenek olabilir. Hastalar, İPF tedavisinde geliştirilmekte olan ilaç araştırmalarına uygunlukları açısından da bilgilendirilmelidir.

In all cases, idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) is to be managed by appropriate supportive care; this may include pulmonary rehabilitation, supplemental oxygen, and seasonal vaccination against influenza and pneumococcus. Comorbidities should be identified and treated. There is evidence of benefit from either pirfenidone or nintedanib in patients with mild or moderate IPF. In the absence of data to prefer one drug over the other, the choice is to be made on availability and patient tolerance of adverse effects. There have not been randomised trials of either drug in advanced disease. Prevention of acid reflux may be appropriate but the evidence for benefit is poor. Where available, lung transplantation may be an option for younger patients with progressive disease in the absence of contraindicative comorbidities. Patients may be eligible for clinical trials of new treatment modalities.

İdiyopatik pulmoner fibrozis (İPF)’de progresif pulmoner restriksiyon, ventilatuar yetmezlik, bozulmuş gaz değişimi dispne algısında artma, egzersiz kapasitesi ve fonksiyonel kapasitede azalma ve yaşam kalitesinde bozulmaya neden olur. Pulmoner rehabilitasyonun (PR) en önemli bileşeni olan egzersiz eğitimi kronik solunum hastalıklarının önlenmesi ve komplikasyon gelişiminin yönetilmesinde güvenli ve etkili bir yaklaşımdır. Güncel veriler egzersize dayalı PR programlarını İPF’li hastalarda standart tedavinin bir parçası olarak önermektedir. Ancak İPF’de egzersiz eğitimine yanıt ve adaptasyonun farklılık gösterdiği, tedavi yaklaşımı olarak egzersizin zamanlaması ve kullanılacak yöntemlerle ilgili ileri çalışmalara ihtiyaç olduğu bildirilmektedir.

Progressive pulmonary restriction, ventilatory failure, impaired gas exchange in idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) cause increase in dyspnea perception, decrease in exercise capacity, and functional capacity, and deterioration in life quality. Exercise education, the most important component of pulmonary rehabilitation (PR), is an delicate and efficient approach for preventing the chronic respiratory illness, and managing the complications. Current data recommends PR based upon exercise for IPF patients as a part of standard therapy. But, it is determined that response to exercise education and adaptation differs in IPF, further studies are required for the exercise time and methods which will be used as therapeutic approaches.

Akciğer nakli son dönem diffüz parankimal akciğer hastalıklarında, özellikle idiyopatik pulmoner fibrozisde (İPF) daha iyi yaşam kalitesi sağlayarak yaşamı kurtaran bir tedavi haline dönüşmüştür. İPF’nin öngörülemeyen ve değişken klinik seyri göz önüne alındığında, hastalar akciğer fonksiyonuna bakılmaksızın tanı konulur konulmaz nakil için değerlendirmek üzere yönlendirilmelidir. Hafif ile orta dereceli İPF için mevcut yeni tıbbi tedaviler ile akciğer transplantasyonuna olan gereksinim ertelenebilir, ancak nakil ileri evre hastalığın kesin tedavisi olmaya devam etmektedir. Eşlik eden hastalıkların akciğer naklinden önce optimize edilmesi gerekir. Akciğer naklinden sonra çok sayıda kısa ve uzun vadeli komplikasyonlar vardır. Bu derlemede, İPF’de akciğer transplantasyonu için yönlendirme, listeleme, cerrahi seçenekler, komplikasyonlar ve sonuçlar dahil olmak üzere son literatürün gözden geçirilmesini amaçlıyoruz.

Lung transplantation has evolved into a life-saving treatment with improved survival and better quality of life for patients with end-stage diffuse parenchymal lung diseases, particularly idiopathic pulmonary fibrosis. Considering unpredictable and variable clinical course of idiopathic pulmonary fibrosis with limited survival without lung transplantation, patients are best referred for evaluation upon diagnosis regardless of lung function. With the available new medical therapies for mild to moderate IPF, the need for lung transplantation may be postponed but it remains the definitive treatment for advanced disease. Co-morbidities need to be optimized prior to lung transplantation. There are numerous short and long term complications following lung transplantation. We aim to provide a review of the recent literature for lung transplantation in IPF including referral, listing, surgical options, complications and outcomes.

İdiyopatik pulmoner fibrozis (İPF) kronik, ilerleyici, sebebi kesin olarak bilinmeyen bir akciğer hastalığıdır. Karakteristik özelliği olan akciğer fibrozisine bağlı solunum yetersizliği gelişir. İPF olgularına akciğer enfeksiyonunun eklenmesi, primer hastalığın alevlenmesi veya terminal dönem hastalık nedeniyle yoğun bakım ünitesinde solunum desteği gerekebilir. Bu olgulara yoğun bakım ünitesinde solunum desteği en sık yüksek akım oksijen sistemi, non-invaziv mekanik ventilasyon ve invaziv mekanik ventilasyon yoluyla verilir. Bu hasta grubunda yoğun bakımda tedavi ve etkileri konusunda yeterli sayıda araştırma yoktur. Yapılan az sayıda araştırmada da sonuçlar ne yazık ki İPF’de solunum yetersizliği nedeniyle yoğun bakımda tedavinin mortalite üzerinde yeterince etkili olmadığını vurgulamaktadır.

Idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) is a chronic, progressive lung disease with unknown origin. The disease causes respiratory failure as a result of lung fibrosis, which is the characteristic feature of the disease. Patients with simultaneous infections of the lung, exacerbation of the primary disease, or terminal disease may need ventilatory support provided in intensive care unit setting. Ventilatory support for these patients at intensive care units has traditionally been provided via high flow oxygen system, non-invasive mechanical ventilation, or invasive mechanical ventilation systems. Unfortunately, there is a limited number of studies on the principles and efficacy of respiratory treatment of these patients at intensive care units. Moreover, the results of a few available studies have stressed that ICU treatment for acute respiratory failure in IPF does not confer much benefit on mortality rates of these patients.

İdiyopatik interstisyel akciğer hastalıklarının tanısında geleneksel yöntemler; yüksek çözünürlüklü bilgisayarlı tomografi (YRBT) ve cerrahi akciğer biyopsisidir. Son zamanlarda, interstisyel akciğer hastalığının (İAH) YRBT bulgularını analiz etmek için tanıma paternleri ve detaylı algoritmalar geliştirilmiştir. İAH tanısında açık akciğer biyopsisine alternatif olarak önerilen cost-efektif yöntem kriyobiyopsidir. Klinik çalışmaların sonuçları, bilim adamlarına İPF patogenezinde genetik faktörlerin aktif rol oynadığını düşündürmüştür. Genome-wide ve tümgenom sekans çalışmaları İPF duyarlılığı ile ilgili bazı genetik lokusların belirlenmesini sağlamıştır. Gelecekte genetik araştırmalar ile fibrozisli hastaların tanımlanması sağlanabilecek ve bireysel tedaviler planlanabilecektir. İAH tanısı sıklıkla multidisipliner olarak konur. Gelecekte, girişimsel pulmonolojist gibi bir hekimin bu ekibe eklenmesi ile tanı için en iyi yaklaşım belirlenebilir. Bilgisayar analizi yardımı ile radyolog YRBT’de sayısal skorlamalar yapabilir. Patolog dokunun detaylı gen profilini çıkarabilir, ayrıca istatistikçi spesifik tanı olasılığını hesaplamak için gerekebilir. Gelecekte, İAH tedavisi çok farklı olabilir. Ancak pulmoner fibrozisin stabil hale getirilmesi başka sorunların ortaya çıkmasına neden olacaktır.

The traditional method to diagnose idiopathic interstitial lung disease has relied on high resolution CT scan (HRCT) and surgical lung biopsy. More recently, recognition patterns and detailed algorithms have been developed to analyze HRCT in interstitial lung disease. Cryobiopsy has been found the procedure to be a cost effective alternative to open lung biopsy in diagnosing interstitial lung disease. Clinical observations led the scientists into the theory that genetic factors are involved actively in the pathogenesis of IPF. Cutting edge research methods such as genome-wide association studies and whole-genome sequencing revealed several genetic loci associated with IPF susceptibility. Genetic testing will be used in the future for further characterize patients with pulmonary fibrosis in order to provide personalized management. The diagnosis of interstitial lung disease is often made at a multi-disciplinary conference. In the future, one can anticipate the attendance by others such as an interventional pulmonologist to help decide on the best approach to diagnosis. The radiologist will be aided by a computer analysis which will provide a numerical score regarding HRCT texture. The pathologist will be provided a detailed gene signature of the tissue, a statistician may also be required to interpret the probability of a specific diagnosis. In the future, management of interstitial lung disease will be quite different. However, with stabilization of the pulmonary fibrosis, other problems will arise.