Mediasten; sağ ve sol plevranın iç yüzeyinde yer alan, toraksın merkezini dolduran boşluktur. Kalp ve büyük damarları, trakea ve ana bronşları, özofagus, duktus torasikus, timus, vagus ve frenik sinir gibi hayati öneme sahip organları barındırmaktadır. Önde sternum ve kaburgaların kıkırdakları, yanlarda akciğerler ve arkada torakal omurgalar ile çevrilidir. Bu alan üstte torasik girişten, altta diyafragmanın üst yüzeyine kadar uzanmaktadır. Perikard dışında fiziksel bir bariyer olmamasına rağmen mediasten alt bölümlere göre değerlendirilir. Anatomistler, cerrahlar ve radyologlar mediasteni farklı şekilde bölümlere ayırmaktadır. Anatomik olarak mediasten önde Louise açısından arkada dördüncü vertebraya uzanan bir düzlemle iki bölgeye ayrılır. Bu düzlemin üzerindeki bölge üst mediastendir. Bu düzlemin altındaki alan inferior mediasten olarak adlandırılır ve sagital olarak ön, orta ve arka olarak bölünmüştür.

Mediasten; sağ ve sol plevranın iç yüzeyinde yer alan, toraksın merkezini dolduran boşluktur. Kalp ve büyük damarları, trakea ve ana bronşları, özofagus, duktus torasikus, timus, vagus ve frenik sinir gibi hayati öneme sahip organları barındırmaktadır. Önde sternum ve kaburgaların kıkırdakları, yanlarda akciğerler ve arkada torakal omurgalar ile çevrilidir. Bu alan üstte torasik girişten, altta diyafragmanın üst yüzeyine kadar uzanmaktadır. Perikard dışında fiziksel bir bariyer olmamasına rağmen mediasten alt bölümlere göre değerlendirilir. Anatomistler, cerrahlar ve radyologlar mediasteni farklı şekilde bölümlere ayırmaktadır. Anatomik olarak mediasten önde Louise açısından arkada dördüncü vertebraya uzanan bir düzlemle iki bölgeye ayrılır. Bu düzlemin üzerindeki bölge üst mediastendir. Bu düzlemin altındaki alan inferior mediasten olarak adlandırılır ve sagital olarak ön, orta ve arka olarak bölünmüştür.

Semptomatik veya asemptomatik hastalarda radyolojik görüntüleme teknikleri ile çok sayıda farklı mediastinal kitleye rastlanabilir. Bu lezyonların yeri ve bileşimini anlamak ayırıcı tanıyı daraltmak için kritik bir öneme sahiptir. Mediastenin radyolojik bölümlendirilmesi kitlelerin teşhisini bölgelerine göre sınıflamaya yardımcı olur. Bununla birlikte bazı hastalıklar sadece belirli bir bölmede ortaya çıkmaz ve bir bölümden diğerine yayılabilir. Kitlenin doku bileşenleri, vaskülarizasyon derecesi ve çok dedektörlü bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) veya manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile değerlendirilen mediastinal yapılarla ilişkileri radyolojik tanının önde gelen sınırlarını oluşturur. Son yıllarda mediastinal kitlelerin doku bileşenlerini doğru bir şekilde tanımlamak için MRG’de özel uygulamalar geliştirilmiştir. Mediastinal kitlelerin malignite olasılığı, semptomatoloji ve hastanın yaşı ile ilişkilidir. Bu makalede klinik öykü ve belirtiler, anatomik pozisyon ve birçok vakada doğru tanıya izin veren farklı görüntüleme yöntemlerinde görülen bazı ayrıntılar göz önünde bulundurularak en sık karşılaşılan mediastinal kitleler gözden geçirilmektedir

In symptomatic or asymptomatic patients, a large number of different mediastinal masses can be found using radiological imaging techniques. Understanding the localisation and composition of these lesions is critical for narrowing the differential diagnosis. Radiological segmentation of the mediastinum helps classify the diagnosis of the masses by their region. However, some diseases do not occur only in a specific compartment and can spread from one section to another. The tissue components of the mass, the degree of vascularization and their relationship with mediastinal structures evaluated by multidetector computed tomography (MDCT) or magnetic resonance imaging (MRI) constitute the leading limits of radiological diagnosis. In recent years, special applications have been developed in MRI to accurately identify the tissue components of mediastinal masses. The likelihood of malignancy of mediastinal masses is associated with symptomatology and the patient’s age. In this article, the most common mediastinal masses are reviewed, taking into account clinical stories and symptoms, anatomical position and some details in different imaging methods that allow accurate diagnosis in many cases.

Nükleer tıp, hasta vücuduna verilen radyonüklid maddelerin ışımasını ve enerjisini kullanarak hem tanı hem de tedavi yapan bir bilim dalıdır. Tanıda gama ışıması, tedavide ise beta veya alfa ışıması yapan radyonüklidlerle işaretlenmiş ilaçlar (radyofarmasötikler) kullanılır. Mediastende sintigrafiye en sık ihtiyaç duyulan endikasyon diğer görüntülemelerde tespit edilen mediastinal kitlelerin değerlendirilmesi ve takibidir. Bu bölümde mediastinal hastalıklarda nükleer tıp yöntemleri literatür eşliğinde değerlendirilecektir.

Nuclear medicine is a science that makes both diagnosis and treatment by using the radiation and energy of radionuclide substances given to the patient’s body. Drugs (radiopharmaceuticals) marked with gamma radiation are used in diagnosis and radionuclides that emit beta or alpha radiation in treatment. The most common indication for scintigraphy in the mediastinum is the evaluation and follow-up of mediastinal masses detected in other images. In this section, nuclear medicine methods in mediastinal diseases will be evaluated in the light of literature.

Mediasten üç embriyonik tabakadan köken alan çeşitli benign ve malign tümöre kaynaklık eder. Tümörün patoloji değerlendirmesi morfolojik patern analizine dayanır. Epiteloid, iğsi hücreli, lenfositten baskın, küçük yuvarlak mavi hücreli tümör ve kistik lezyonlar temel yapılardır. Erişkinde en sık rastlanan timoma Dünya Sağlık Örgütü sınıflamasına göre kategorize edilir. Epitelyal hücrelerin morfolojisi ve dağılımına göre tip A, AB, B1, B2 ve B3 timoma bulunur. Atipik timoma tip A’nın bir varyantı olup özgün morfolojiye sahiptir. Mediastinal lenfomalar anatomik bölge ve organa göre farklı histolojik tablolara sahiptir. En sık Hodgkin lenfoma, T lenfoblastik lenfoma, primer mediastinal timik büyük B hücreli lenfoma gelişir. Nongonodal mediastinal germ hücreli tümörler seminomatöz ve seminomatöz dışı tümör olarak iki ana başlığa ayrılır. Yolk sac tümör, embriyonel karsinom, koriyokarsinom, miks germ hücreli tümör ve teratom seminomatöz dışı tümörlerdir. NUT karsinomu translokasyon (15;19) karakterize agresif seyirli az diferansiye karsinomdur. Mediastinal patoloji çoğu olguda biyopsi örneğin sınırlı olması ve geniş lezyon tayfı nedeniyle zorlayıcıdır. Morfolojik patern analiziyle birlikte lezyona özgü immünohistokimyasal panel tanı için önemlidir. Özellikle lenfoma ve bazı karsinomların ayırıcı tanısında in situ hibridizasyon gibi ileri moleküler patoloji yöntemleri mutlak gerekir

Mediastinum brings about various benign and malignant tumors originating from three embryonic layers. The pathology assessment of the tumor is based on morphological patterns analysis. Epithelioids, spindle cells, lymphocytes dominant, small round blue cell tumors and cystic lesions are the basic structures. Thymoma, most common mediastinal tumor in adults is categorized by World Health Organization classification. According to the morphology and distribution of epithelial cells, type A, AB, B1, B2 and B3 thymoma are found. Atypical thymoma is a variant of type A and has the distinctive morphology. Mediastinal lymphomas have different histological features according to the anatomical region and organ. Most often develops Hodgkin lymphoma, T lymphoblastic lymphoma, primary mediastinal thymic large B cell lymphoma. Nongonodal mediastinal germ cell tumors are divided into two main heads as seminomatous and non-seminomatous tumors. Yolk sac tumor, embryonic carcinoma, choriocarcinoma, mixed germ cell tumor and teratoma are non-seminomatus tumors. NUT carcinoma is an aggressive malignant tumor characterized by translocation (15;19). Mediastinal pathology is challenging in most cases due to the limited biopsy samples and large lesion spectrum. With morphological pathology analysis, the lesion-specific immunohistochemical panel is the most important for diagnosis. Advanced molecular pathology methods such as in situ hybridization are required especially for differential diagnosis in lymphoma and some carcinomas.

Mediastinal lenfadenopatiler benign veya malign nedenli olabilirler. Benign nedenler sıklıkla granülomatöz hastalıklar (en sık tüberküloz, sarkoidoz ve reaktif hiperplazi) iken, malign nedenlerin başında ise metastatik akciğer kanseri gelmektedir. Mediastinal lenf nodları görüntüleme yöntemleri, minimal invaziv işlemler (EBUS, EUS, EUS-B) ve invaziv (mediastinoskopi) işlemlerle değerlendirilebilirler. Günümüzde mediastinoskopi sıklıkla EBUS/EUS negatif KHDAK hastalarında küratif cerrahi öncesi yanlış negatif sonuçları dışlamak amacıyla kullanılmaktadır. Minimal invaziv endosonografik işlemler ise hem tanı hem de evrelemede sensitivite ve spesifisitesi yüksek, güvenli ve tekrar edilebilir işlemler olmaları nedeniyle artan sıklıkta kullanılmaktadırlar

Mediastinal lymphadenopathies may occur due to benign or malignant diseases. While most of the benign causes are granulomatous diseases (mostly tuberculosis, sarcoidosis and reactive hyperplasia) the leading malignant cause is metastatic lung cancer. Mediastinal lymph nodes can be evaluated by imaging methods, minimally invasive procedures (EBUS, EUS, EUS-B) and invasive (mediastinoscopy) procedures. Nowadays mediastinoscopy is usually used to exclude false-negative results before curative surgery in EBUS/EUS negative NSCLC patients. Minimally invasive endosonographic methods are used in increasing numbers as they have high sensitivity and spesificity in both diagnosis and staging; and also they are safe and reproducible.

Pnömomediastinum (PM), göğüs cerrahisi pratiğimizde nadir karşılaştığımız klinik bir durum olup, tanım olarak mediastinal bölgede, kendiliğinden veya altta yatan bir nedene bağlı gelişen serbest hava imajlarının oluşmasıdır. Acil polikliniğe, ani başlayan göğüs ağrısı veya nefes darlığı ile başvuran özellikle genç hastalarda yapılan tetkiklerde ek bulgu saptanmaması durumunda ayırıcı tanıda mutlaka akılda tutulmalıdır. Tanıda radyolojik olarak çoğunlukla akciğer grafileri yeterli olup, grafi ile saptanamayan veya altta yatan etyolojiyi değerlendirmek amacıyla akciğer bilgisayarlı tomografisi (BT) altın standart tanı yöntemi olarak kullanılır. Başvuru anında mutlaka gözlem ve takip amaçlı yatırılmalı. Altta yatan ciddi bir patolojik hadise olmayan pnömomediastinum olguları çoğunlukla medikal tedavi yöntemleriyle kendiliğinden geriler. Uzun süreli devam eden olgularda ileri tetkik ve invaziv işlemlere başvurulmalıdır.

Pneumomediastinum (PM) is a clinical condition that we rarely encounter in our thoracic surgery practice. Pneumomediastinum means the formation of free air images in mediastinum developing spontaneously or due to an underlying cause. Especially in young patients, presenting to the emergency clinic with sudden chest pain or shortness of breath if there is no any findings for other disease pneumomediastinum should be kept in mind in the differential diagnosis. In the diagnosis, chest radiographs are generally sufficient but if pneumomediastinum can not detected by chest radiograph, chest computed tomography (CT) can be used. Chest computed tomography (CT) is also gold standard diagnostic method to evaluate the underlying etiology. Patients must be hospitalised for observation and follow-up at the time of administration. The cases of pneumomediastinum without serious underlying pathological events regress spontaneously with medical treatment methods. In prolonged cases, further examination and invasive procedures should be used.

Vena kava süperior sendromu, kanın vena kava süperior yoluyla sağ atriuma boşalmasında tıkanma olması nedeniyle oluşan klinik bulgu ve semptomlar grubuna verilen addır. Maligniteler veya benign hastalıklara bağlı ekstrensek kompresyon, direkt invazyon veya ven duvarının infiltrasyonu, Ven lümenindeki tromboza bağlı tıkanıklık veya bunların kombinasyonu olan patolojiler vena kava süperior sendomuna yol açmaktadır. Doku tanısı altta yatan hastalığı belirlemek için şarttır. Akut hava yolu obstrüksiyonu ya da artan nörolojik problemler yok ise, doku tanısı olmadan bir tedaviye başlanması önerilmez. Diğer taraftan hastaların genel durumları çok hızlı bir şekilde bozulacağından, teşhise yönelik girişimler hızlı yapılmalıdır. Bu bölümde vena cava süperior sendromuna neden olan hastalıklar, tanısal yöntemler ve tedaviler değerlendirilecektir

Vena cava superior syndrome is the name given to the group of clinical signs and symptoms caused by the obstruction of the blood flowing into the right atrium through the superior vena cava. Extrinsic compression due to malignancies or benign diseases, direct invasion or infiltration of the vein wall, occlusion due to thrombosis in the vein lumen, or a combination of these causes superior vena cava syndrome. Tissue diagnosis is essential to determine the underlying disease. If there is no acute airway obstruction or increased neurological problems, it is not recommended to start treatment without tissue diagnosis. On the other hand, since the patients’ general conditions will deteriorate very quickly, diagnostic interventions should be done quickly. In this section, diseases, diagnostic methods, and treatments that cause vena cava superior syndrome will be evaluated.

Miyastenia gravis (MG), nöromusküler bileşke (NMB)’nin otoimmün bir hastalığıdır. Otoantikorlar NMB’de nikotinik asetilkolin reseptörü (AChR), kaslara özgü kinaz (MuSK) ve düşük yoğunluklu lipoprotein reseptörüne bağlı protein 4 (Lrp4) gibi önemli proteinlerin fonksiyonlarını etkiler ve yorgunluğa, özellikle oküler, bulber ve ekstremite kaslarında kuvvetsizliğe neden olur. Ayrıca, timusun NMB otoregülasyonda ki rolü ve timus patolojilerinin MG patogenezindeki önemi bilinmektedir. Bu derlemede, MG’nin patogenezi ve klinik yönlerine genel bir bakış sunuyoruz.

Myasthenia gravis (MG) is an autoimmune disease of the neuromuscular junction (NMJ). Autoantibodies disrupt the functions of important proteins in the NMJ, such as nicotinic acetylcholine receptor (AChR), muscle specific kinase (MuSK), and low-density lipoprotein receptor-bound protein 4 (Lrp4), causing fatigue and weakness especially in ocular, bulbar and limb muscles. In addition, the role of thymus in NMJ autoregulation and the importance of thymus pathologies in MG pathogenesis are known. In this review, we present an overview of the pathogenesis and clinical aspects of MG.

Myastenia gravis (MG) istemli kaslarda aktivite sonrası anormal yorgunlukla seyreden otoimmün bir hastalıktır. Medikal tedavi ile kontrol altına alınamayan veya timomalı olgularda gerçekleştirilen timektomi, tedavi algoritmasında büyük öneme sahiptir. Son yıllarda gelişen minimal invaziv cerrahi yöntemler sayesinde cerrahi travma ve postoperatif ağrı minimalize edilmekte ve hastane kalış süresi kısalmaktadır. Bu bölümde MG ve cerrahi tedavisinde uygulanan yöntemler anlatılacaktır.

Miastenia gravis (MG) is a type of autoimmune disease characterized by abnormal fatigue of skeletal muscles. Thymectomy, which cannot be controlled by medical treatment or performed in patients with thymoma, has great importance in the treatment algorithm. In recent years, surgical trauma and postoperative pain is minimalized by the help of developing minimally invasive surgical procesures. In this section, MG and its surgical methods will be discussed.

Mediyasten, toraks boşluğunun iki plevral kavite arasında yer alan bölümü olarak tanım-lanmaktadır. Mediyastinit; mediyasten içi boşluğun ve mediyastendeki organların enfeksiyonu olup nadir görülmesine rağmen yüksek mortalite oranı sebebiyle mediyastinal hastalıklar içerisin-de klinik önemini korumaktadır. Enfeksiyon akut subakut ya da kronik seyir gösterebilir. Akut mediyastinal enfeksiyonlar genellikle kardiyotorasik cerrahi, özofagus perforasyonları, orofaren-geal bölge enfeksiyonlarından sonra gelişir. Akut mediyastinit yüksek mortalite oranlarına sahiptir ve progresif özellik göstermektedir. Desendan nekrotizan mediyastinit, sıklıkla orofarengeyal veya odontojenik şiddetli enfeksiyonlara bağlı gelişen bir komplikasyondur. Desendan nekrotizan mediyastinit, bu enfeksiyonun, boynun fasyal planları boyunca mediyastene uzanımı sonucu oluşur. Oldukça hızlı seyirli ve yüksek mortalite oranları ile ilişkilidir. Akut formdaki mediyasti-nitler nadiren kronik mediyastinite dönüşür. Kronik mediyastinit, granülomatöz mediyastinit, fibrozan mediyastinit ve mediyastinal fibrozis olarak da adlandırılmaktadır. Mediyastenin başlıca tüberküloz ve fungal enfeksiyon nedeni ile fibrozise uğramasıdır. Kronik mediyastinitin altta ya-tan nedenlerine bakıldığında özellikle histoplazmoz enfeksiyonunun endemik olduğu bölgelerde histoplazmoz suçlanmış ancak hastalığın daha çok genetik olarak yatkın bireylerde bir nevi im-münolojik yanıt şeklinde ortaya çıktığı düşünülmektedir. Erken tanı mortaliteyi azaltır. Ancak hastaların atipik bulgularla gelebilmesi nedeniyle tanıda gecikmeler olabilmektedir. Tanıda klinik bulgular ve radyolojik görüntülemelerin önemli yeri vardır. Erken tanı, antibiyotik tedavisi, agre-sif cerrahi debridman ve drenaj başarılı bir tedavi için önemlidir. Tedavi hastaya ve etyolojine yönelik olarak düşünülmeli, her hasta kendi koşulları çerçevesinde değerlendirilmeli ve en önem-lisi tanı en kısa zamanda netleştikten sonra hastalığın ilerleyici ve ağır klinik seyri nedeniyle te-daviye hemen başlanmalıdır.

Mediastinum is defined as the part of the thoracic cavity located between the two pleural cavities. Mediastinitis; although it is a rare infection of the mediastinal cavity and the organs in the media, it maintains its clinical importance among the mediastinal diseases due to its high mortality rate. The infection may have an acute subacute or chronic course. Acute mediastinal infections usually develop after cardiothoracic surgery, esophageal perforations, infections of the oropha-ryngeal region. Acute mediastinitis has high mortality rates and shows progressive features. De-scending necrotizing mediastinitis is a complication that often develops due to oropharyngeal or odontogenic severe infections. Necrotizing mediastinitis from the pattern results from the extensi-on of this infection to the mediastinum along the facial plans of the neck. It has a very fast course and is associated with high mortality rates. Mediastinitis in acute form rarely turns into chronic mediastinitis. It is also called chronic mediastinitis, granulomatous mediastinitis, fibrosing medi-astinitis and mediastinal fibrosis. The mediastinum is mainly exposed to fibrosis due to tuberculo-sis and fungal infection. Considering the underlying causes of chronic mediastinitis, histoplasmosis has been accused, especially in regions where the histoplasmosis infection is endemic, but the disease is thought to occur in the form of an immunological response in genetically susceptible individuals. Early diagnosis reduces mortality. However, there may be delays in diagnosis since patients can come with atypical findings. Clinical findings and radiological imaging are important in diagnosis. Early diagnosis, antibiotic therapy, aggressive surgical debridement and drainage are important for successful treatment. The treatment algorithm should be considered for the patient and etiology, each patient should be evaluated within the framework of his/her own conditions, and most importantly, treatment should be started immediately due to the progressive and severe clinical course of the disease after the diagnosis is cleared as soon as possible.

Mediastinal lezyonların yönetimsel stratejisine ışık tutması açısından, lezyonun yerleşim yerinin net bir biçimde tariflenmesi ve mediastendeki diğer anatomik yapılarla olan komşuluk ilişkilerinin ortaya konması sadece çok kesitli bilgisayarlı tomografi (BT) veya manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tetkikleri ile mümkündür. Mediastende görülen lezyonlar geniş bir histopatolojik spektruma sahiptir. Tüm mediastinal lezyonların yaklaşık yarısı anterior mediastende lokalizedir. Genel olarak tüm mediastinal lezyonların 2/3’ünün benign karakterde olduğu bilinmektedir. Anterior mediastinal lezyonların yönetiminde demografik, morfolojik ve radyolojik veriler özellikle tanı, ayırıcı tanı ve akabinde belirlenecek yol haritasının tespitinde en önemli safhayı oluşturur. Bu üçlü korelasyon hastanın bir sonraki aşamasının belirlenmesinde genellikle yeterlidir. Görüntüleme yöntemleri ile mediastinal bir lezyonun tanısı konduğunda, mevcut lezyonun malignensi riskinin belirlenmesi, izlenecek basamaklar için en önemli belirleyici unsurdur. Çok kesitli BT kullanılarak mediastinal bir patolojinin lokasyonu ve morfolojik özellikleri hakkında hemen hemen yeteri düzeyde veri elde edilebilir. Eğer ayrıntılı klinik değerlendirme ile görüntülemede elde edilen verilerin korelasyonuna rağmen halen arada kalınıyorsa, MRG ve PET/CT veya ilave biyopsi ile örnekleme yapılması (görüntüleme rehberliğinde veya cerrahi teknikler kullanılarak) tanının netleştirilmesinde kullanılması gereken metodlar olmalıdır. Ancak bazı lezyonlar kendine has klinik ve radyolojik semptom ve bulgular gösterebildiğinden, tamamında biyopsi işlemine gerek kalmamaktadır.

In terms of shedding light on the managerial strategy of mediastinal lesions, it is possible to define the location of the lesion clearly and to establish neighborhood relations with other anatomical structures in the mediastinum only with multislice computed tomography (CT) or magnetic resonance imaging (MRI) tests. The lesions seen in the mediastinum have a wide histopathological spectrum. Approximately half of all mediastinal lesions are localized in the anterior mediastinum. In the management of anterior mediastinal lesions, demographic, morphological and radiological data constitute the most important stage especially in diagnosis, differential diagnosis and subsequent determination of the road map. This triple correlation is usually sufficient to determine the next stage of the patient. When a mediastinal lesion is diagnosed by imaging methods, determining the malignancy risk of the existing lesion is the most important determining factor for the steps to be followed. Almost enough data can be obtained about the location and morphological features of a mediastinal pathology using multislice CT. If there is still a doubt in terms the correlation between the data obtained on detailed clinical evaluation and imaging, the MRI and PET/CT and additional biopsy sampling (using imaging guidance or surgical techniques) should be the methods to clarify the diagnosis. However, since some lesions can display unique clinical and radiological symptoms and signs, biopsy procedures are not required in all.

Posterior mediyasten; sınırlarını anterior da perikardın posterior kısmı, posteriorda göğüs duvarı ve lateral de kostovertebral sulkus’un oluşturduğu bölgeyi tanımlar. Bu bölgede damar yapıları (inen torasik aort, inferior vena kava ve azigoz ven), sinir yapıları (vagus, interkostal sinirler, sempatik zincir) ve özofagus gibi organlar bulunur. Yetişkinlerde posterior mediyasten yerleşimli kitlelerin çoğunluğu asemptomatik ve benigndir. Tesadüfen tanımlanmış radyografik anormallikler olarak ortaya çıkarlar. Radyolojik olarak kistik veya solid olarak sınıflandırılabilirler. Kistik kitleler tipik olarak bronkojenik kistleri veya özofagus duplikasyon kistlerini temsil ederken, solid kitlelerin büyük kısmı benign nörojenik tümörlerdir. Günümüzde, düşük morbidite ile yapılan minimal invaziv yaklaşımlar posterior mediyastinal kitlelerin büyük çoğunluğuna uygulanabilmektedir. Bu nedenle çoğu yazar, asemptomatik hastalarda bile öncesinde biyopsi gibi tanısal işlem olmaksızın cerrahi rezeksiyonu önermektedir. Ancak asemptomatik lezyonları olan yaşlı veya önemli komorbiditeleri olan hastalarda benign olduğu düşünülen lezyonların seri radyografik incelemelerle takip edilmesi, dramatik bir şekilde büyümeye başlarlarsa, semptom gelişirse veya radyografik görünümde bir değişiklik olursa çıkartılması önerilmektedir.

Posterior mediastinum; It is defined as the area formed by the posterior part of the pericardium anteriorly, the chest wall posteriorly and the costovertebral sulcus laterally. This area is rich in vasculature and nerves as it contains major vessels (descending thoracic aorta, inferior vena cava and azygous vein) and nervous structures (vagus, intercostal nerves, sympathetic chain) and also the esophagus. The majority of masses located in the posterior mediastinum in adults are asymptomatic and benign. They are identified incidentally as radiographic abnormalities. They can be classified radiologically as cystic or solid. While cystic masses typically represent bronchogenic cysts or esophageal duplication cysts, the majority of solid masses are benign neurogenic tumors. Today, minimally invasive approaches with low morbidity can be applied to the majority of posterior mediastinal masses. For this reason, most authors recommend surgical resection without prior diagnostic procedure such as biopsy, even in asymptomatic patients. However, in elderly patients with asymptomatic lesions or with significant comorbidities, it is recommended that lesions considered to be benign should be followed up with serial radiographic examinations and removed if they begin to grow dramatically, develop symptoms, or change radiographic appearance.

Timik tümörler sıklıkla timik epitelden kaynaklanmakla birlikte en sık görülen timik epitelyal tümör timomadır. Timoma aynı zamanda anterior mediastenin en sık primer tümörüdür. Geleneksel olarak timoma için en sık kullanılan evreleme sistemi Masaoka-Koga’dır. Son yıllarda Uluslararası Timik Maligniteler İlgi Grubu “International Thymic Malignancy Interest Group (ITMIG)” ve Uluslararası Akciğer Kanseri Çalışma Grubu “International Association for the Study of Lung Cancer (IASLC)” timik maligniteler için TNM evreleme sistemini önermişlerdir. Timomalar sağkalım beklentisi oldukça yüksek ve tedaviye yanıt açısından yüz güldürücü sonuçlar verebilen patolojilerdir.

Although thymic tumors often arise from the thymic epithelium, the most common thymic epithelial tumor is thymoma. Thymoma is also the most common primary tumor of the anterior mediastinum. Traditionally, Masaoka-Koga staging are the most commonly used staging system for thymoma. In recent years, The “International Thymic Malignancy Interest Group (ITMIG)” and the “International Association for Lung Cancer Association (IASLC)” proposed the TNM classification as a recommendation for thymic malignancies. Survival expectation and response to the treatment are quite high in thymomas.

Timoma ve timik karsinoma sadece timik epitelyumdan köken alır. Timik epitelyal tümörler genel popülasyonda nadir görülür, anterior mediyastinal kitlelerin %50’sini oluştururlar. Erişkinlerde timusun en sık görülen tümörleri olmakla birlikte, insidansları 1-5/100.0000 olarak bildirilen nadir tümörlerdir. Timoması bulunan hastalarda timektomi için standart geleneksel yaklaşım median sternotomidir. Gelişen teknikler ile videotorakoskopik yaklaşım erken evre timomalarda ve myastenia gravis hastalarının tedavisinde giderek yaygın olarak kullanılmaktadır. Videotorakoskopik cerrahi hastane kalış süresi, intraoperatif kanama miktarı ve daha tatminkar kozmetik sonuçları ile açık cerrahiye olan üstün kısımları gösterilmiştir. Bu bölümde anterior mediastinal malignitelerde videotorakoskopik yaklaşım anlatılmıştır.

Thymoma and thymic carcinoma originate only from the thymic epithelium. Thymic epithelial tumors are rare in the general population, and 50% of anterior mediastinal masses are thymic malignancies. Although they are the most common tumors of the thymus in adults, and their incidence is 1-5/100.0000 percent. The standard traditional approach for thymectomy in patients with thymomas is median sternotomy. Videothoracoscopic approach with developing techniques is increasingly used in early-stage thymoma and treatment of myasthenia gravis patients. Videothoracoscopic surgery is superior to open surgery for short hospitalization time, low intraoperative bleeding amount, and more satisfactory cosmetic results. In this section, the video thoracoscopic approach in anterior mediastinal malignancies is described.

Mediastinal kitlelerin tedavisi planlanırken lezyonun boyutu, lokalizasyonu ve çevre yapılara invazyon durumu görüntüleme yöntemleri ile çok dikkatli bir şekilde değerlendirilmelidir. Mediastinal lezyonların cerrahi tedavisinde torakotomi, median sternotomi, clamshell, hemiclamshell gibi açık cerrahi teknikler kullanılırken görüntüleme sistemleri ve cerrahi el aletlerinde elde edilen teknolojik gelişmeler ışığında minimal invaziv yöntemler (mediastinoskopi, anterior mediastinotomi, VATS, transservikal insizyon, subksifoid insizyon vb.) kullanılmaya başlanmıştır. Literatür incelendiğinde minimal invaziv yöntemlerin açık cerrahi tekniklere göre daha az ağrı, kanama, düşük morbidite ve kısa hastanede kalış süresi gibi üstünlükleri olduğu bildirilmiştir. Son zamanlarda birçok göğüs cerrahının açık cerrahi yöntemlere ilgisi azalmış olup, minimal invaziv yöntemler daha ön plana çıkmıştır. Ancak hangi yöntem tercih edilirse edilsin temel amacın genel onkolojik prensiplerden ödün vermeden enblok rezeksiyon olduğu unutulmamalıdır.

The size of the lesion, localization and the state of invasion into the surrounding structures should be evaluated very carefully with imaging methods while planning the treatment of mediastinal masses. Open surgical techniques (thoracotomy, median sternotomy, clamshell, hemiclamshell) as well as minimally invasive methods (mediastinoscopy, anterior mediastinotomy, VATS, transcervical incision, subxiphoid incision, etc.) can be used in the surgical treatment of mediastinal lesions. In the literature, minimally invasive methods have been reported to have advantages such as less pain, bleeding, low morbidity and short hospital stay compared to open surgical techniques. Recently, the interest of many thoracic surgeons in open surgical methods has decreased, and minimally invasive methods have come to the fore. However, whichever method is preferred, it should not be forgotten that the main purpose is enoblock resection without compromising general oncological principles.

Çeşitli uluslararası gruplardan elde edilen deneyim ve kanıtlar bu teknikleri kullanarak morbidite ve mortalite açısından avantajlar gösterdiğinden, son 20 yılda mediastinal patolojiyi tedavi etmek için minimal invaziv cerrahi teknikler uygulanmıştır. Meksika’da, göğüs cerrahisi ile tedavi edilen en sık mediastinal patolojiler mediastinal tümörler, nekrotizan inen mediastinit ve perikardiyal efüzyondur. Bildirilen küçük kanıtlar, tarihsel olarak açık cerrahinin (sternotomi ve torakotomi) ana cerrahi yaklaşım olduğunu göstermektedir. Özellikle ülkenin başkentinde son beş yılda invaziv mediastinal cerrahide artmış izlenmiştir. Bu yazıda, dünyadaki ve Meksika’daki mediastinal patolojinin mevcut yönetimini gözden geçireceğiz. Meksika’daki torasik cerrahların mediastinal cerrahi geliştirmek için karşılaştıkları zorlukları, Meksika’daki hastalar için kaliteli torasik cerrahiye sınırlı erişimi, ekibimizin mediastinal patolojilerdeki yönetimini ve batı Meksika’daki çalışma düzeni yapısını ve pratik yaklaşımımızı özetleyeceğiz.

Since the experience and evidence from various international groups have shown advantages in terms of morbidity and mortality using these techniques, in the last 20 years, minimally invasive surgical techniques have been implemented to treat mediastinal pathology. In Mexico, the most frequent mediastinal pathologies treated by thoracic surgery are mediastinal tumors, necrotizing descending mediastinitis and pericardial effusion. The little evidence reported denotes that historically open surgery (sternotomy and thoracotomy) has been the main surgical approach, although in the last 5 years, reports of invasive mediastinal surgery have increased, especially in the country’s capital. In this paper we will review the current management of mediastinal pathology in the world and Mexico, outline the difficulties faced by thoracic surgeons in Mexico to develop mediastinal surgery and the limited access to quality thoracic surgical for patients in almost all México, and describe our practice and experience in the management of mediastinal pathology detailing our team and working setup structure in western Mexico.