Dünyada astım prevalansının %1-18 arasında olduğu ve yaklaşık 300 milyon kişinin astımdan etkilendiği düşünülmektedir. Astım prevalansı özellikle de endüstriyel ülkelerde yirminci yüzyılın ikinci yarısında hızlı bir şekilde yükselme eğilimindeyken, bu yüzyılın başından itibaren farklı sonuçlar bildirilse de bu artışın durduğu ve hatta azalma eğiliminde olduğu gözlenmektedir. Hastalığın önlenmesi ve kontrolü ile ilgili alınan önlemlere rağmen astım halen önemli bir sağlık sorunu olmaya devam etmektedir. Bu yazıda astım epidemiyolojisi konusunda yol gösterici olabilecek yeni verilerin aktarılması amaçlanmaktadır.

Asthma prevalence is estimated to be between 1-18% in different countries. It affects about 300 million people in the world. Especially in industrialized countries the prevalence of asthma was seen to increase rapidly by early in the second half of the 20 th century. In the beginning of 21 st century this trend had stabilization and even re-duction in some reports. In general, data about asthma prevalence in the last century is still conflicting. Despite efforts to prevent and control asthma, the disease still goes on to be a serious health problem. In this article we aimed to review new data to guide for asthma epidemiology.

Astımın hem teşhis hem de takibinde kullanılabilecek özel serum biyomarkırı yoktur. Havayollarında eozinofil sayısı ile eozinofil ürünü olan nitrik oksit, oksidatif stres ürünleri, sitokin ve sisteinil lökotrienler ile daha çok klinik ciddiyet takibi yapılabilmektedir. Havayollarında biyomarkır çalışması özel teknik, laboratuvar ve finans gerektirmesi nedeniyle rutin kullanımdan uzaktır. Ancak özel çalışma amaçlı kullanılabilirler.

There is no specific serum biomarker to use in diagnosis and follow-up of asthmatic patients. Particularly clinical severity can be followed-up with the help of eosinophil numbers and their products nitric oxide, oxidative burst products, cytokines and cysteinil leukotriens in the airways. Due to the requirement of special technical, laboratory and financial support studies of airways biomarkers are remote from rutin use. However, they can be used for some special investigations.

Astım, havayollarının kronik inflamatuar bir hastalığıdır. Her ne kadar günümüzde astımın tamamen iyileşmesi çoğu zaman mümkün olmasa bile, ilaç tedavisi ile hastalık tam kontrol altına alınabilir ve hastalar normal yaşamlarını sürdürebilirler. Astımın kontrol altında olup olmadığı sorusu önemlidir. İyi bir astım kontrolü; gece astım yakınmalarının olmaması ve hastalık nedeni ile uykudan uyanmama, kurtarıcı ilaç kullanmama, gündüz yakınmaların olmaması, okul-iş günü kaybının olmaması, astım ataklarının olmaması ve hastalığın alevlenme göstermemesi ile sağlanır. Eğer biz bu klinik tabloyu sağlarsak astım tam kontrol altına alınmış olur.

Asthma is a chronic inflammatory disease of the airways. Although at present there is no cure, with good management, people with asthma can lead normal, active lives. It is a important question that is asthma under control? Good asthma control means having all of the following: No night-time asthma symptoms, no asthma symptoms on waking, no need for reliever medication, no restriction of day-to-day activities, no days off school or work due to asthma, no asthma attacks or flare-ups. If we provide these conditions is under the full control of asthma.

İmmünolojik olarak farklı yolların aracılık ettiği, heterojen bir hastalık olan astımı tek bir hastalık olarak kabul etmemiz doğru olmasa da; geçtiğimiz 20 yılda, tüm astımlı hastaların tedavisinde kombine inhaler kortikosteroid ve uzun etkili beta2-agonist kullanımı en etkili dayanak noktası olmuştur. Ancak bu geleneksel tedavi yöntemleriyle her astımlı hastada önerilen maksimum tedavi rejimine rağmen başarılı olunamadığı gösterilmiştir. Ayrıca bu ilaçların kullanımı ile ilgili yan etki, uyum ve tolerabilite ile ilgili kaygılar mevcuttur. Şimdiye kadar astımı önleyici veya kür edici etkili bir tedavi yöntemi bulunamamıştır. İnhaler kortikosteroidlerin etkisi ilaç kesildikten sonra devam etmemektedir ve ilaçlar uzun süreli remodeling etkisini geriye çevirip yavaşlatmamaktadırlar. Bu hastalığın patogenezinde kritik rol alan farklı inflamatuar hücre tiplerinin salgıladığı sitokin ve pro-inflamatuar hücre moleküllerine dayanarak astım fenotipleri tanımlanmıştır. Tüm bu durumlar astım yönetiminin kişiselleştirilerek hastalıktan sorumlu ana mekanizmayla ilişkili (Th2 aracılı; IL-4, IL-13, IL-9, IL-5 veya Th1 aracılı; TNFα, IL-17) inflamatuar mediyatörler hedef alınarak yeni tedavilerin geliştirilmesi için çalışmaların yapılmasını sağlamıştır. Bu yeni ajanların birçoğu hala preklinik veya erken dönem geliştirilme aşamasındadır. Bu makalede şu an uygulanan ve henüz araştırma safhasında olan yeni tedavi yaklaşımlarının yapılan klinik çalışmalar neticesinde semptom, fizyolojik, immünopatolojik ve ataklar üzerindeki etkilerinden bahsedilecektir.

Although multiple inflammatory pathways have role for developing heterogeneous disease asthma, in the past 20 years, combined use of a bronchodilator, a longacting beta-2 agonist, corticosteroids, by the inhaled route has become the most effective mainstay treatment of this disease. But this conventional treatment at the maximum doses allowable is not effective in all patients with asthma. There is alot of concerns about adherence, tolerability, and side effects of this drugs. To date, there is no efective preventive strategy for asthma or a known cure. Unfortunately, the efects of inhaled corticosteroids on asthma rapidly disappear when the drug is discontinued. Moreover, current asthma drugs generally do not reverse or slow down most of the long term remodeling changes. Classification of different asthma pheontypes has been based on various types of inflammatory cells with a potential critical role in the pathogenesis of this disease by secreting cytokines and pro-inflammatory molecules. All these situations provide to personalize asthma management and developing clinacal trials, directly targeting mechanisms responsible for the underlying disease (Th2 mediated; IL-4, IL-13, IL-9, IL-5 or Th1 mediated; TNFα, IL-17). Most of these agents are stil preclinic or early development stage. This review focuses on the new treatments for asthma, drugs that are currently available or in late phase clinical development and in terms of its effects on symptoms, physiology, immunopathology and exacerbations depending on the relevant clinical trials.

Zor astım hastaları astımlı hastaların yaklaşık %5’ini oluşturan, astımı hala kontrol altında olmayan veya kontrol altına almak için yüksek doz inhale steroid ile birlikte uzun etkili beta agonist, lökotrien antagonisti/teofilin gibi ikinci bir kontrol edici ilaç kullanan veya bir önceki yılın %50’den fazlasında sistemik steroid kullanan hastalardır. Zor astımlı hastaların teşhis ve tedavisi için sistemik bir yaklaşıma ihtiyaç vardır. Birinci basamak astımın doğru teşhis olup olmadığını tespit etmektir. Birçok hastalık astımı taklit edebilir ve alternatif tanılar dışlanmalıdır. İkinci basamak astımı kötüleştiren tetikleyici faktörleri tespit etmek ve ortadan kaldırmaktır. Sigara, alerjik ve mesleki maruziyet ve komorbiditeler astımın kötüleşmesine katkıda bulunur. Tedavi uyumu ve inhaler teknik değerlendirilmelidir. Astım yönetiminde fenotipik yaklaşım daha popüler hale gelmektedir. Zor astımda tedavi seçenekleri inhale steroid, uzun etkili beta agonist, lökotrien antagonistleri/teofilin gibi konvansiyonel ajanlardır. Monoklonal antikorlar gibi biyolojik ajanlar bazı grup hastalarda etkilidir. Bronşial termoplasti ve yeni deneysel moleküler tedaviler ümit vericidir.

Severe asthma patients consists approximately 5% of patients with asthma whose disease is not under control or is under control with the use of high doses of inhaled steroid plus a second controller drug such as long acting beta agonists, leukotriene modifiers/theophylline or those who needed systemic steroids for more than 50% of the previous year. Patients with severe asthma require a systematic approach both in diagnosis and in treatment. The first step is to determine whether asthma is the correct diagnosis. Many diseases mimic asthma so alternative pathologies should be excluded. The second step is to identify and eliminate triggering factors worsening asthma. Cigarette smoking, allergic and occupational exposures and comorbidities contribute in poor disease control. Treatment adherence and correct inhaler technique should also be evaluated. Asthma phenotyping is being more popular in management of these patients. Treatment options for severe asthma include conventional agents such as inhaled steroids, long acting β2 agonists, leukotriene antagonists/theophylline and oral corticosteroids. Biological agents including monoclonal antibodies are also effective in some group of patients. Bronchial thermoplas ty as well as new experimental molecular-based treatments are also promising.

Bronşiyal termoplasti fleksible bronkoskopi yoluyla endobronşiyal sistem içine yerleştirilen bir kateter vasıtasıyla kontrollü radyofrekansla üretilen ısıyı gönderen yeni bir modalitedir. Düz kas kütlesini azaltarak etki gösteren bu sistemin bronkonstriksiyonu önleyici etkisi üzerinde durulmuştur. Bu tedavi astım semptomlarını, alevlenmelerini azaltabilir ve astım kontrolü ile yaşam kalitesini iyileştirebilir.

Bronchial thermoplasty is a new modality related to the delivery of controlled radiofrequency generated heat via a catheter inserted into the endobronchial system of the lungs through a flexible bronchoscopy. It has been proposed that bronchial thermoplasty applied by decreasing airway smooth muscle mass to prevent to bronchoconstriction. This treatment could then decrease asthma symptoms and exacerbations, resulting in improvement of asthma control and quality of life.

Günümüzde astım tedavisi, altta yatan inflamatuar olayları ve semptomları kontrol altına almayı amaçlar. Ancak ilaç tedavisinin hastalığın fizyopatolojisinde rol oynayan immün cevap bozukluğu üzerine etkisi yoktur. Allerjen spesifik immünoterapi (AİT), etyolojiye yönelik olarak hastalığın seyrini değiştirebilecek tek spesifik tedavi yöntemidir. AİT ile immün tolerans oluşturulmaya çalışılmakta ve böylece etkilenen dokularda alerjik inflamasyon baskılanmaktadır. Günümüzdeki uzlaşı raporları , hem subkutanöz (SKİT) hem de sublingual (SLİT) yolla uygulanan immünoterapiyi alerjik astımda orta ve düşük kanıt düzeyinde önermektedir. Birçok çift kör randomize plasebo kontrollü çalışmada, SKİT ve SLİT’in semptomlarda ve ilaç kullanımında azalmaya, yaşam kalitesinde iyileşmeye ve spesifik immünolojik değişikliklere yol açtığı gösterilmiştir. SKİT ve SLİT yöntemlerini karşılaştıran başa baş çalışmaların yetersiz olması ve yapılan çalışmalarda etkinliğin değerlendirildiği ölçütlerin farklılığı nedeniyle birbirlerine üstünlüğü konusunda net bir veri yoktur. Bazı aeroallerjenlerle ve iyi kalitede ekstraktlarla yapılan SKİT, allerjen spesifik bronşial hiperreaktiviteyi azaltmaktadır. SLİT ise, alerjik astımda iyi bir alternatif olmakla beraber etkinliği konusunda daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.

The management of asthma mainly aims to control underlying inflammatory events and symptoms. However, drug treatment has no effect on dysregulated immune response playing role in the pathophysiology of the disease. It is well-known that allergen specific immunotherapy (AIT) is the only specific treatment method and it can be changed the natural course of the disease. Furthermore, AIT induces to develop immune tolerance against sensitized allergens, hence in involved tissues allergic inflammation is supressed. Currently, in consensus reports, immunotherapy administered both by subcutaneous (SCIT) and sublingual (SLIT) routes, is recommended at moderate and low evidence levels in allergic asthma. In many double-blind randomized placebo-controlled studies, it has been shown that SCIT and SLIT leads to decrease in symptoms and drug use, improvement of quality of life and to specific immunologic changes. Due to the scarcity of studies comparing SCIT and SLIT regimens head to head and to the difference in the criteria used to evaluate efficacy in various studies, there is no conclusive data on the superiority of these methods to each other. With some aeroallergens and good quality extracts, SCIT decreases allergen specific bronchial hyper-reactivity. As to SLIT, although it is a good alternative in allergic asthma, more studies are required to determine its efficacy.

Omalizumab (Xolair), subkutan uygulanan humanize monoklonal IgE antikorudur. Ağır persistan alerjik astımı olan hastalarda gözlenen belirtilerin altında yatan inflamatuvar süreçleri hedeflemektedir. Omalizumab tedavisi, yüksek doz inhale kortikosteroid ve uzun etkili beta-agonist-(LABA) ile astım kontrolü sağlanamayan, birinci saniyedeki zorlu ekspiratuar volümü (FEV1) % 80’in altında olan, sık gece ve gündüz semptomu yaşayan, belgelenmiş şiddetli astım alevlenmesi olan ağır persistan alerjik astımlı 12 yaş üzeri olgularda mevcut ilaçların yanına ekleme tedavisi olarak önerilmektedir. Kontrollü çalışmalar ve klinik deneyimler Omalizumab’ın etkili ve güvenli bir ilaç olduğunu göstermiştir. Anti-IgE (Omalizumab) tedavisi iyi tolere edilir, kontrolsüz alerjik astımı olan hastalarda akciğer fonksiyonlarını ve yaşam kalitesini arttırırken, klinik belirtileri azaltır.

Omalizumab (Xolair) is a subcutaneously administered, humanized IgE monoclonal antibody that targets the allergic asthma inflammatory processes that underlie the symptoms observed in patients with severe persistent allergic asthma. Patients with severe persistent asthma, who are poorly controlled by LABAs and ICS despite optimal compliance to treatment, are at a risk of frequent exacerbations and hospitalisations. Omalizumab is indicated as an add-on therapy to improve asthma control in adult and adolescent patients (aged o12 yrs) with severe persistent allergic asthma and in those receiving a daily highdose ICS or LABA, with reduced lung function (forced expiratory volume in one second (FEV1) ,80%), frequent daytime symptoms or night-time awakenings, and multiple documented severe asthma exacerbations. Well-controlled studies and post-marketing clinical experience have shown it to be an effective and safe medication. Omalizumab is well-tolerated and significantly improves pulmonary function, decreases clinical symptoms and improves the quality of life in patients with uncontrolled allergic asthma.

Mesleki astım (MA) iş dışı nedenler ile değil, sadece spesifik/özel bir iş ortamına atfedilen nedenler ya da durumlar dolayısı ile ortaya çıkan değişken hava yolu kısıtlanması ve/veya aşırı duyarlılığı ve/veya inflamasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Allerjik ya da immünolojik MA ve irritanlar nedeni ile oluşan MA olmak üzere başlıca 2 gruba ayrılır. Fenotipik özelliklerinin iyi bilinmesi iyi tanımlanmasını ve yönetilmesini sağlar. Henüz altın standart tanı yöntemi olmayan bu hastalıkta deri testleri, solunum fonksiyon testleri, non-spesifik (NSBPT) ve spesifik bronş provokasyon testleri (SBPT), indükte balgam ve ekshale soluk havası analizleri tanıda birbirini tamamlayan tetkiklerdir. MA tanısında esas temel “objektif kanıt” sahibi olmaktır. Bu nedenle MA ön tanılı hasta, tanı için kesin kanıt elde edilene kadar uygun tedavi ve izlem altında işte tutulmalıdır. Tedavide asıl önemli unsur nedensel maruziyetin kesilmesi/azaltılmasıdır. Klasik astım tedavisinin yanı sıra bazı uygun vakalarda Anti-IgE ve allerjen spesifik immünoterapi ile yüz güldüren sonuçlar bildirilmektedir.

Occupational asthma (OA) is a disease characterized by variable airway limitation and/or hyper-responsiveness and/or inflammation due to causes and conditions attributable to a particular occupational environment and not to stimuli encountered outside the workplace. OA mainly divided into two groups; OA caused by workplace sensitizers: allergic or immunologic OA; OA caused by irritants: non-allergic or non-immunological OA, irritant-induced asthma and to distinguish them based on their phenotypic characteristics ensures better recognition and well management of the disease. Since there is no gold standard test for the diagnosis of OA yet; Skin tests, pulmonary function tests, non-specific (NSBPT), specific bronchial provocation tests (SBPT), induced sputum and exhaled breath air analysis are the tests that complement each other for certain diagnosis. It is essential to have “objective evidence” for the diagnosis of occupational asthma. Therefore, any suspected case of OA must be kept under her/him work circumstances during diagnostic work with proper treatment and should be monitored closely till certain diagnosis. Discontinuation/reducing the causal exposure are corner stones of the treatment. Along with classical treatment of asthma with inhaled corticosteroids and bronchodilators, further treatments with anti-IgE and allergen-specific immunotherapy look promising for some cases.

Astım, gebelerde sık karşılaşılan bir klinik durum olup anne ve bebeğin sağlığını etkileyebilmektedir. Gebelikte değişken immün yanıt nedeniyle astımlı gebelerde astımın seyrinde kötüleşme, iyileşme ve aynı kalma oranı eşit derecede bildirilmiştir. Gebelikteki komplikasyonları önlemede en önemli konu astımın kontrolünün sağlanması olarak öne çıkmaktadır. Astımlı bir gebe yüksek riskli olarak değerlendirilip doğum uzmanı ve göğüs uzmanı tarafından yakın şekilde takip edilmelidir. Basamak tedavisi uygulanarak astımda kontrole ulaşmak hedeflenmelidir. Klinisyenler; astımlı gebeyi tetikleyicilerden kaçınması, doğru inhaler tekniğinin öğretilmesi, ilaçları uyumlu kullandıklarının kontrol edilmesi ve semptom geliştiğinde erkenden doktora başvurmaları için uyarmalı ve eğitmelidir. Astım ilaçlarının anne ve bebeğe etkileri konusunda bilgiler sınırlı olsa da genel olarak bu tedavi güvenli olarak değerlendirilmektedir. Ağır allerjik astım tedavisinde kullanılan Omalizumab’ın gebelik döneminde kullanımı hakkında da sınırlı bilgiler vardır. Her yaklaşımda olduğu gibi risk yarar oranı dikkatle değerlendirilmelidir, çünkü astım kontrolü anne ve bebek sağlığıyle paralel gitmektedir.

Asthma is chronic airway disease that is the most common chronic disease affecting pregnancy and associated with poor maternal and fetal outcomes. It has described the heterogeneous immune system response in asthmatic women, because of this asthma can worsen, improve, or remain stable in equal proportions during pregnancy. Good asthma control is the most important issue to avoid the complications of pregnancy. Asthmatic pregnant women should be considered high risk and followed closely as a multidisciplinary approach by their obstetricians and asthma specialists. Asthma control should be targeted using a step-guided therapy approach. Pregnant women with asthma should be informed to avoid asthma triggers, use a proper inhaler technique, comply with controller medications, and seek early consultation when symptoms develop. Asthma controller medications can be used during pregnancy safely, but limited data are available for some of the medicines. Newer medications like omalizumab are available for the treatment of severe allergic asthma, but there is limited experience with their use at the pregnancy. Treatment of asthma on pregnancy should planned to carefully weigh the risks and benefits to determine an optimal management plan for each individual patient.

Astımlı hastaların çoğunda atak kontrolü kolayca elde edilir. Ancak, küçük bir kısmında astım ölümcül olabilir. Ancak, solunum yetmezliği gelişen astımlı hastalarda noninvaziv veya invaziv ventilasyon genellikle gerekli olabilmektedir. Astımlı hastada invaziv mekanik ventilasyon yoğun bakım ekibine zorluklar yaşatabilmekte ve sıklıkla permisif hiperkapni, derin sedasyon ve nöromüsküler blokaja gereklilik göstermektedir. Bu koruyucu yaklaşımlara rağmen, mekanik ventilasyon astımlı hastalarda yüksek komplikasyonlara neden olmaktadır. Bu nedenle astımlı hastalarda invaziv mekanik ventilasyon tercihi son çare olmalıdır. Astımlı hastalarda noninvaziv mekanik ventilasyon (NIV) kullanımı orotrakeal entübasyon ve mekanik ventilasyon ile ilişkili komplikasyonları azaltabilir. Birkaç çalışma astım ataklarında NIV kullanımını araştırmıştır. Ancak, sınırlı miktardaki verilere göre NIV akut astımda yararlı olabileceğini düşündürmektedir. Bu derlemede, astımda solunum yetmezliği mekanizmalarını ve önerilere göre astımda mekanik ventilasyon için tavsiyeleri değerlendirdik.

In most patients with asthma, control of disease activity is easily achieved. However, in a small minority, asthma may be fatal. However, in patients who develop significant respiratory failure, noninvasive or invasive ventilation is usually required. Invasive mechanical ventilation of the asthmatic patient is a challenge to the intensivist, and often necessitates permissive hypercapnia, deep sedation and, at times, neuromuscular blockade. Despite these protective approaches, mechanically ventilated asthmatic patients are at higher risk for complications. Invasive mechanical ventilation is therefore a measure of last resort. Use of NIV in asthma may decrease the relative risks and complications associated with orotracheal intubation and mechanical ventilation. Few studies have investigated the use of NIV in asthma exacerbations. However, the limited evidence that exists suggests that NIV may be benefical in acute asthma. In this review, we evaluated mechanisms of respiratory failure in asthma and recommendations for mechanical ventilation in asthma based on the repots.

Astım, kronik hava yolu enflamasyonu ile karakterize heterojen bir hastalıktır. Spontan olarak veya tedavi ile düzelebilir ancak kalıcı havayolu darlığına da yol açabilir. Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) özellikle 40 yaşından büyük erişkinlerde sık görülür. KOAH hastalığında semptomlar genellikle kronik bir süreç izler ve zaman içerisinde daha ilerleyici bir duruma dönüşebilir. Kronik hava yolu hastalığı semptomlarını taşıyan hastaların önemli bir bölümü hem astım hem de KOAH özelliklerini taşırlar. Bu durumda astım KOAH overlap sendromu (ACOS) terimi kullanılır. Hem astım hem de KOAH semptomlarının birlikte görüldüğü hastalarda ataklar daha sık olmakta, yaşam kalitesi daha düşük, akciğer fonksiyonlarında daha hızlı düşüş, daha yüksek mortalite oranları ve daha fazla sağlık giderleri görülmektedir. Bu durumda tanıya giderken astım ve KOAH’ın özelliklerine eşit önem veren sendromik bir yaklaşımla ACOS tanısına gidilmesi ve uygun başlangıç tedavisiyle hastaların takip edilmesi gerekir.

Asthma is a heterogeneous disease characterized by chronic airway inflammation and may resolve spontaneously or with treatment but may lead to permanent airway narrowing. Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) is particularly common in adults 40 years or older. A chronic process usually follows symptoms in COPD and the situation can become more progressive over time. A significant proportion of patients with chronic airway disease carry feature both asthma and COPD. In this case, Asthma COPD overlap syndrome (ACOS) term is used. In patients with asthma and COPD symptoms, attacks become more frequent, lower quality of life, more rapid decline in lung function; higher mortality rates and more health care costs are seen. In this case, when the diagnosis of asthma and COPD’s features to avoid giving equal importance to the ACOS with syndrome approach to diagnosis and should be followed by appropriate initial treatment of patients.

Öksürükle seyreden astım (ÖSA) tüm dünyada kronik öksürüğün en sık nedenlerinden birisidir. Klasik astımdan farklı olarak ÖSA’da tek semptom öksürüktür. Fizik muayene bulguları ve solunum fonksiyon testleri normal sınırlardadır. Bronş provokasyon testinde bronş aşırı duyarlılığı tespit edilir. Histopatolojik bulgular klasik astım gibi olup, hava yolu düz kasında mast hücre infiltrasyonu, eozinofilik inflamasyon, subepitelyal fibrozis ve hava yolu yeniden yapılanması (remodelling) mevcuttur. Tedavi klasik astım tedavisinden farklı değildir ve kombine inhaler steroidler ve bronkodilatörler kullanılır. ÖSA’nın önemli bir özelliği öksürüğün bronkodilatör tedaviye yanıt vermesidir. İntermitant öksürüklü olgularda sadece kısa etkili bronkodilatörler yeterli iken, öksürük sürekli ise inhaler steroidlerin düzenli kullanılması gerekir. Tedaviye yanıt alınmaması durumunda, lökotrien reseptör antagonistleri, teofilin ve/veya sistemik steroidler tedaviye eklenebilir. ÖSA’nın doğal seyri değişkendir. Bir kısım hasta ileri tedaviye gerek kalmaksızın düzelirken, hastaların yaklaşık üçte birinde klasik astım gelişir. ÖSA tedavisinde kullanılan inhaler steroidler, öksürük semptomunu kontrol altına almanın yanı sıra klasik astım bulgularının gelişmesini önleyebilir.

Cough variant asthma (CVA) is one of the most common etiology of chronic cough worldwide. Distinctly from classical asthma, cough is the sole symptom of CVA. Physical examination findings and pulmonary function tests are within normal ranges. Bronchial hyperresponsiveness is documented on bronchoprovocation tests. Histopathological findings are similar to classical asthma with mast cell infiltration of airway smooth muscle, eosinophilic inflammation, subepithelial fibrosis and airway remodelling. The treatment of CVA is not different from classical asthma and combined inhaler steroids and bronchodilators are used. An important characteristic of CVA is the resolution of cough with bronchodilator therapy. Bronchodilators are usually enough for intermittent cough, while inhaler steroids are required for persistent cough. In case of inadequate response to therapy, leukotriene receptor antagonists, theophylline and/or systemic steroids are used as add on therapy. The natural course of CVA is variable. While some of the patients get better without any further therapy, almost one third of patients developed classical asthma. The inhaler steroids used for treatment of CVA not only control cough symptom but also they may prevent the development of classical asthma symptoms.

Egzersizle bağlı bronkokonstriksiyon (EBB) yoğun bir fiziksel aktivitenin akut olarak hava yolu daralmasını tetiklediği bir durumdur. Egzersiz astıma değil bronkospazma yol açtığı için artık egzersize bağlı astım terimi artık kullanımamaktadır. Ayrıca astımı olmayan bireylerde de egzersize bağlı bronkokonstriksiyon görülebilmektedir. Egzersizletetiklenen bronkospazmın fizyopatolojisi henüz bilinmemektedir. Egzersiz esnasında kısa sure içinde büyük hacimde havanın ısıtılması ve nemlendirilmesi neticesinde hava yollarında su kaybına bağlı olarak ortaya çıktığı ileri sürlemektedir. Tanı için öykü tek başına yeterli değildir, egzersizle FEV1’de ≥%10 düşüşün tespit edilmesi gerekir. Ancak özellikle üst düzey sporcularda EBB tanısı koymak oldukça güçtür. EBB tedavisi farmakolojik ve non-farmakolojik yaklaşımları içermektedir. Tedavinin esas temeli eşlik eden astımın kontrol altına alınması ve kısa etkili beta agonsitler ile EBB semptomlarının önlenmesidir. Tüm bireyler için egzersiz öncesi ısınma hareketlerinin yapılması önemlidir. Yeterli kanıt olmasa da bazı bireylerindüşük tuz içeren diyet ile balık yağı veya C vitamini desteğinden yarar göreceği ileri sürülemktedir. Esas hedef bireylerin kısıtlama yaşamksızın bireysel fiziksel aktivite ve sporlarına devam edebilmesinin sağlanmasıdır.

Exercise-induced bronchoconstriction (EIB) describes acute airway narrowing that occurs as a result of exercise. The term exercise-induced asthma is no longer used because exercise does not cause asthma but rather is a trigger of bronchoconstriction. EIB has also been shown to occur in subjects without asthma. EIB occurs in response to the loss of water from the airways that results from heating and humidifying large volumes of air in a short period. The diagnosis of EIB is established by changes in lung function provoked by exercise, not on the basis of symptoms. The criterion for the percent fall in FEV1 used to diagnose EIB is ≥10%. The diagnosis of EIB in elite athletes could be challenging. Treatment for EIB includes pharmacologic and non-pharmacologic therapy. The mainstay of therapy remains maintaining good control of asthma (if present) and preventing or treating symptoms of EIB with SABAs. Pre-exercise warm-up is essential for all patients. Although there is not a lot of evidence, dietary modifications such as low-salt diet, supplementing fish oil or vitamin C might be alternative approach. At the end, the goal of therapy is allowing subjects with EIB to continue their physical activity or sports without limitations.

Aspirinle alevlenen hava yolu hastalığı (aspirin-exacerbated respiratory disease; AERD), aspirin ve diğer non-steroid antienflamatuar (NSAİİ) ilaçlarla tetiklenen astım ve rinit ataklarını tanımlar. Nazal polip, kronik hipertrofik eozinofilik sinüzit, astım ve aspirin duyarlılığı dörtlüsünden oluşur. AERD prevalansı astımlılarda %10-20 arasında değişmektedir. Tanıda kullanılabilecek spesifik bir invitro test yoktur ve şüpheli hastalarda aspirin oral provokasyon testi önerilmektedir. AERD, lipooksijenaz ve siklooksijenaz (COX) yolağındaki dengesizlik sonucu meydana gelmektedir. Bu yolaktaki bozukluk nedeniyle aspirin ve diğer NSAİİ ilaçlarının kullanımı hastalarda astım atağına sebep olmaktadır. AERD’da hayatı tehdit edebilecek reaksiyonları engellemek için aspirin ve COX1 inhibisyonu yapan diğer NSAİİ ilaçlar yasaklanmalıdır. Topikal ve sistemik steroidler, lökotrien antagonistleri, polip cerrahisi, antihistaminikler ve antibiyotikler tedavide kullanılmaktadır. Tekrarlayan polip ve yüksek doz sistemik steroid ihtiyacı olan hastalarda aspirin desensitizasyonu başarılı bir tedavi yöntemidir.

Aspirin-exacerbated airway disease (AERD) defines asthma and rhinitis attacks triggered by aspirin and other non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs). It is composed of nasal polyps, chronic eosinophilic hypertrophic sinusitis, asthma and aspirin sensitivity quartet. Prevelance of AERD varies between 10-20% in asthmatics. There is no specific invitro test for diagnosis, and aspirin oral provocation test is recommended in suspected patients. AERD occurs as a result of an imbalance between the lipoxygenase and cyclooxygenase (COX) pathway. Because of the defect in this patway, the use of drugs such as aspirin and other NSAIDs leads to asthma attacks in these patients. Aspirin and other NSAIDs that causes COX1 inhibition should be prohibited to prevent life-threatening reactions. Topical and systemic steroids, leukotriene antagonists, polyp surgery, antihistamines and antibiotics are used in therapy. Aspirin desensitisation is effective treatment in patients with recurrent polyp and receiving higher doses of systemic steroids.

Akut astım atağı, astım semptomlarının kötüleşmesidir. Astım hastası için en riskli durumdur. Atakla gelen hastada atağın şiddeti belirlenmeli ve tedavi mümkün olduğu kadar çabuk başlanmalıdır. Daha önce astım tanısı almış hasta acil servise başvurduğunda hızlıca değerlendirilmeli ve ayırıcı tanı yapılmalıdır. Tüm astım hastalarına kendi kendini yönetme planı verilmelidir. Eğer hastaların semptomları kötüleşirse astımlarını nasıl yöneteceklerini bilmelidirler ve hasta eğitimi daima akılda tutulmalıdır.

Acute asthma attack is worsening of the asthma symptoms. This is the most risky condition for the asthma patients. When the patient comes with attack which is defined as its severity and treatment is started as soon as the possible. If asthma diagnosed early in the patient who admitted to the emergency department urgently evaluated and then differential diagnoses should be done. Self asthma management plan is given all the asthma patients. If the patients’ symptoms getting worse they should know how manage their asthma. Long term asthma action plan and follow up schedule should be given to the patient. And patient’s education should be kept in mind all the time.

Global Initiative for Asthma (GINA) astım tedavi rehberindeki son güncellemede basamak tedavisine 3.4. ve 5. basamakta kurtarıcı olarak inhale kortikosteroid (İKS)/formoterol içeren kombinasyon preparatı kullanımı seçeneği eklenmiştir. Bu güncellemeye kaynak oluşturan Symbicort’la İdame ve Semptom Giderici Tedavi (Smart) alışmalarını özetlemeyi amaçladık.

Global Initiative for Asthma (GINA) asthma therapy guideline have been updated recently which suggests the use of a maintenance dose of formoterol/inhale corticosteroid (IKS) as well as formoterol/IKS for relief in the 3 rd to 5 th steps. We aim to summarize the studies of Symbicort Maintenance and Reliever Therapy (SMART) protokol which lead to this update.