Alerjik ve/veya alerjik olmayan astımın immünohistopatofizyolojisi, çok sayıda proinflamatuvar sitokin ve enflamatuar aracı ile karmaşık bir inflamasyona sahiptir. Astım semptomları tekrarlar ve astımdaki hava yolu inflamasyonu kalıcıdır. Hava yolu inflamasyon paterni, astımın tüm klinik formlarında ve alerjik, alerjik olmayan veya aspirin kaynaklı tüm yaş gruplarında benzer görünmektedir. Mast hücreleri, eozinofiller, T lenfositleri, dendritik hücreler (DC’ler), makrofajlar ve nörofiller, enflamatuar süreçlerde yer alan birincil hücrelerdir. İmmünoglobulin E (IgE), ürtiker ve alerjik rinit gibi diğer alerjik hastalıklarda olduğu gibi astımın patofizyolojisinde merkezi bir rol oynar

The immunohistopathophysiology of allergic and/or nonallergic asthma has a complex inflammation with numerous proinflamatory cytokines and inflammatory mediators, although asthma symptoms are recurrent and the airway inflammation in asthma is persistent. The airway inflammation pattern appears to be similar in all clinical forms of asthma and in all age groups, including allergic, non-allergic, or aspirin-induced. Mast cells, eosinophils, T lymphocytes, dendritic cells (DCs), macrophages, and neu-trophils are the primary cells involved in the inflammatory proc-esses. Immunoglobulin E (IgE) plays a central role in the pathophysiology of asthma, as in other allergic diseases, such as urticaria and allergic rhinitis.

Astım tüm dünya genelinde milyonlarca insanı etkileyen, özellikle düşük ve orta gelirli ülkeler üzerinde ciddi sosyo-ekonomik yükleri olan sık görülen bir hastalıktır. Altta yatan farklı mekanizmalar sonucu farklı fenotiplere sahip olan hastalığın gelişiminde akciğer ve bağırsak mikrobiyatası önemli rol oynar. Hem ın-utero dönemde hem de hayatın ilk yıllarında mikrobiyatanın içerik, çeşitlilik ve işlevleri, diyetve çevre koşulları gibi birçok faktörden etkilenir. Bu durum yaşamın erken dönemde mikrobiyataya yapılan müdahalelerin astım gelişimini engelleyebileceği veya tedavi edebileceği ihtimalini düşündürmektedir. Bu konuda probiyotik kullanımın da içeren çeşitli stratejiler umut vericidir ancak bu müdahalenin ne şekilde yapılabileceği ve ne kadar etkili olduğu net değildir ve anlamak için ileri araştırmalar gerekmektedir.

Asthma is a common disease affecting millions of people worldwideand has serious socio-economic burdens especially on low and middle-income countries. Lung and gut microbiota play an essential role in the development of the disease, which has different phenotypes as a result of different underlying mechanisms. The composition, diversity and functions of the microbiota are influenced by many factors such as diet and environmental conditions, both in the uterine period and in the first years of life. This situation suggests that the interventions to microbiota in the early period of life may prevent the development of asthma or treat it. Various strategies, including the use of probiotics, are promising, but it is unclear how this intervention can be done and how effective it is, and further research is needed to understand.

Astım, farklı mekanizmalar tarafından oluşturulan çoklu fenotiplerle karakterize heterojen bir hastalıktır. Hastalığın altta yatan patofizyolojik mekanizmalarını belirlemek için altın standart bronkoskopi veya biyopsi ile akciğer dokusu elde etmektir, ancak bu tür girişimler önemli bir risk taşır. Biyobelirteçler, hastalık mekanizmalarını yansıtmak ve seyri tahmin etmek ve özellikle şiddetli hastalığı olan hastalarda belirli tedavilere yanıt verme durumunu değerlendirmek için gereklidir. Bir biyobelirteç kolayca ölçülmeli, tekrarlanabilir olmalı ve ölçümü diğer konakçı faktörler veya komorbiditelerin varlığı ile karıştırılmamalıdır. Ne yazık ki, ideal bir biyobelirteç mevcut değildir. T2-yüksek astımı yansıtan biyobelirteçler mevcuttur ve bazıları şiddetli hastalıktaki mevcut hedefe yönelik tedavilere yanıtı öngörür. T2-düşük astımı yansıtan biyobelirteçlere ise büyük bir ihtiyaç vardır. Astımın heterojenliğini inceleyerek terapötik yanıtı tahmin etmek için kan, idrar ve ekshale nefes dahil kompozit biyobelirteçlerin geliştirilmesi pratikte daha uygun bir çözüm gibi görünmektedir.

Asthma is a heterogeneous disease characterized by multiple phenotypes created by different mechanisms. To determine the underlying pathophysiological mechanisms of the disease is to obtain lung tissue by gold standard bronchoscopy or biopsy, but such interventions pose a significant risk. Biomarkers are required to reflect disease mechanisms and predict the course and to evaluate the state of responding to certain treatments, especially in patients with severe disease. A biomarker should be easily measured, reproducible, and its measurement should not be confused with other host factors or the presence of comorbidities. Unfortunately, an ideal biomarker is not available. Biomarkers are available that reflect T2-high asthma, and some predict response to current targeted therapies in severe disease. There is a great need for biomarkers that reflect T2-low asthma. The development of composite biomarkers, including blood, urine, and exhaled breath, to predict the therapeutic response by studying the heterogeneity of asthma seems to be a more appropriate solution in practice.

Astım genellikle aynı şemsiye altında farklı hastalıkları gruplayan heterojen bir hastalıktır. Yıllar içersinde hekimler astım fenotiplerinden esas olarak semptomların sunumu, semptomların başlangıcı, hastalığın şiddeti, alerji ve eozinofili gibi diğer durumların eşzamanlı varlığına dayanarak bir fikir sahibi olmuşlardır. Son yıllarda biyoteknoloji alanında son derece hızlı bir ilerleme yaşanmaktadır. Bu yeni sağlık teknolojileri, kronik hastalıklar için geliştirilmekte olan hedefe yönelik tedavilerin kullanımını kolaylaştıracaktır. En yaygın kronik hastalıklardan biri olan astım, yıllar önce omalizumabın ve daha yakın zamanda ise anti-sitokin ve anti-sitokin reseptör antikorlarının ortaya çıkmasıyla hedefe yönelik tedavilerin uygulandığı hastalıklardan biridir. Astım gibi oldukça heterojen ve kompleks bir hastalık için bireyselleştirilmiş tedavi oldukça mantıklıdır. Eğer tedaviye yanıtsız bir astımlı hasta ise astım alt-tipinin belirlenmesi ve bireye özgü tedavinin planlanması gerekmektedir.

Asthma is a heterogeneous disease that often groups different diseases under the same umbrella. Over the years, physicians have had an idea from the phenotypes of asthma based primarily on the simultaneous presence of other conditions, such as the presentation of symptoms, the onset of symptoms, the severity of the disease, allergies and eosinophilia. In recent years, there has been an extremely rapid progress in the field of biotechnology. These new health technologies will facilitate the use of targeted therapies that are being developed for chronic diseases. Asthma, one of the most common chronic diseases, is one of the diseases in which targeted therapies are applied with the emergence of omalizumab, and more recently anti-cytokine and anti-cytokine receptor antibodies. Individualized treatment is quite logical for a highly heterogeneous and complex disease such as asthma. If an asthma patient unresponsive to treatment, the subtype of asthma should be determined and individualized treatment should be planned.

Astım değişken hava yolu kısıtlaması ile tekrarlayan hırıltı, nefes darlığı ve öksürük ile karakterizedir. Semptom kontrolünün sağlanması ve alevlenme riskinin azaltılması astım kılavuzlarının temel hedefleridir. Tedavisi zor astım, GINA dördüncü ve beşinci basamak tedavisine rağmen kontrol altına alınamayan veya semptom kontrolünü sağlamak ve atak riskini azaltmak için bu tedavileri gerektiren astımdır. Ağır astım, maksimum optimize edilmiş basamak 4 veya 5 tedavisine uyulmasına ve astımı kötüleştiren faktörler düzeltilmesine rağmen kontrol edilemeyen veya basamak inildiğinde şiddetlenen astımdır. Ağır astımı olan hastalar hem tanı hem de tedavide sistematik bir yaklaşıma ihtiyaç duyarlar. Birinci adım tedaviye uyum ve inhaler tekniğini değerlendirmektir. İkinci adım astımın doğru tanı olup olmadığını belirlemektir. Üçüncü adım astımı kötüleştiren tetikleyici faktörleri tanımlamak ve ortadan kaldırmaktır. Astım fenotiplemesi bu hastaların tedavisinde daha popülerdir. Şiddetli astım tedavisi multidisipliner bir yaklaşım gerektirir

Asthma is characterised by recurrent wheezing, breathlessness and cough, together with variable expiratory airflow limitation. Achieving symptom control and reducing exacerbation risk are the central aims of asthma management guidelines. Difficult-to-treat asthma is asthma that is uncontrolled despite GINA step 4 or 5 treatment or that requires such treatment the maintain good symptom control and reduce exacerbation. Severe asthma is asthma that is uncontrolled despite adherence with maximal optimized step 4 or step 5 therapy and treatment of contributory factors, or that worsens when high dose treatment is decreased. Patients with severe asthma require a systematic approach both in diagnosis and in treatment. The first step is to evaluate treatment adherence and inhaler technique. The second step is to determine whether asthma is the correct diagnosis. The third step is to identify and eliminate triggering factors worsening asthma. Asthma phenotyping is being more popular in management of these patients. Treatment of severe asthma requires a multidisciplinary approach.

Alerjen immünoterapisi (AİT), alerjik astım için hastalığın seyrini değiştirebilecek tek spesifik tedavi yöntemidir. Duyarlı olunan alerjenin belirli aralıklarla ve giderek artan dozlarda verilmesiyle bu alerjene karşı immüntolerans gelişmesi esasına dayanır. AİT en sık subkütan ve sublingual yolla uygulanmaktadır, epikütan ve intralenfatik kullanım gibi yeni yöntemler üzerinde de çalışılmaktadır. Güncel “Global Initiative for Asthma (GINA)” kılavuzunda ev tozu akarı duyarlılığı gösterilen alerjik rinitin eşlik ettiği astımlı hastalarda farmakoterapiye ek tedavi olarak sublingual immünoterapi önerilmektedir (Kanıt B düzeyi). Literatürde birçok çift-kör randomize plasebo kontrollü çalışmada; astımlı hastalarda immünoterapi ile semptomlarda iyileşme, ilaç kullanımında azalma, alerjen spesifik bronş hiperreaktivitesinde azalma ve yaşam kalitesinde iyileşme gösterilmiştir. Bu yazıda, astımda terapötik bir seçenek olarak alerjen immünoterapinin önemi ve etkinliği, güncel bilimsel verilerin ışığında gözden geçirilmektedir.

Allergen immunotherapy (AIT) is the only specific treatment for allergic asthma that can change the course of the diseaseAIT is based on the development of immunolerance against the allergen that by administration of regular and increasing doses of allergen extracts. AIT is most commonly administered by subcutaneous and sublingual routes, also new methods such as epicutane and intralymphatic use are also being studied. Current GINA (Global Initiative for asthma) guideline suggest sublingual immunotherapy to house dust mite sensitive patients with asthma accompanied by allergic rhinitis as an adjunctive therapy (level of Evidence B). Several double-blind randomized placebo-controlled studies have shown improvement in symptoms, decrease in drug use, decrease in allergen-specific bronchial hyperreactivity and improvement in quality of life with immunotherapy in patients with asthma. In this paper, the importance and efficacy of allergen immunotherapy as a therapeutic option in asthma is reviewed in the light of current scientific data.

Astımın kompleks patofizyolojisinin anlaşılması yeni tedavi seçeneklerinin gelişmesine imkan sağlamıştır. Ağır astımda yüksek doz inhaler kortikosteroid tedaviye rağmen kontrol sağlanamadığı durumlarda yeni hedefe yönelik ilaçlar akla gelmelidir. Hava yolu inflamasyonu T2 ve Non-T2 olarak iki alt gruba ayrılmış ve endotipler tanımlanmıştır. Günümüzde, T2 hedefli mevcut monoklonal antikorlar; omalizumab (anti-IgE), mepolizumab, reslizumab, benralizumab (anti-IL-5) ve dupilumab (anti- IL-4/IL-13). Monoklonal antikorlara ek olarak antisitokin ilaçlar (anti-IL-33), Janus kinaz (JAK) inhibitörleri, kemoatraktan reseptör homolog molekül olan CRTH2 antagonistleri gibi immün modülatör ilaç çalışmaları bulunmaktadır. Bu derlemede ağır astımda tedavi seçeneği olan biyolojik ajanlar ve araştırması devam eden immün modülatör ilaçlar sunulmuştur.

Understanding the complex pathophysiology of asthma allows the development of new treatment options. New targeted drugs should be considered in severe asthma cases that cannot be controlled despite high dose inhaled corticosteroid therapy. Airway inflmmation has been divided into two subgroups as T2 and Non-T2 and further endotypes are defined. Currently, available monoclonal antibodies targeting T2 includes omalizumab (anti-IgE), mepolizumab, reslizumab and benralizumab (anti-IL-5) and dupilumab (anti- IL-4/IL-13). In addition to monoclonal antibodies; there are anticytokine drugs (anti-IL-33), and immune modulator drug studies such as Janus kinase (JAK) inhibitors and chemoattractant receptor homologous molecule (CRTH2) antagonists. In this review, biological agents and immune modulator drugs under investigation are presented.

Bronşiyal termoplasti, optimal medikal tedaviye rağmen kontrol altına alınamayan orta ve ağır astımlı hastaların hava yollarına kontrollü şekilde radyofrekans enerji uygulanarak yapılan girişimsel bronkoskopik bir termal tedavi yöntemidir. Astımlı hastaların bronşlarındaki artmış düz kas hipertrofisinini ve salınarak bronkokonstriksiyona yol açan mediatörlerin ısı yolu ile azaltılmasını amaçlayan bir prensibe dayanır. Bronşiyal termoplasti, hastaların yaşam kalitesinde artma, şiddetli alevlenmelerde, acil servis başvurularında ve iş/okul günü kayıplarında anlamlı azalmalar sağlamaktadır. Bu konuda deneyimli merkezlerde, uygun hasta seçimi göz önünde bulundurularak, dikkatli bir uygulama ve takiple, artan sayıda klinik araştırmaların da ışığında hastalara düşük komplikasyon oranları ile başarılı ve güvenli bir tedavi olarak umut vaad etmektedir.

Bronchial thermoplasty is an interventional bronchoscopic thermal treatment method performed by applying radiofrequency energy to the airways of patients with moderate and severe asthma who cannot be controlled despite optimal medical therapy. It is based on a principle aimed at decreasing smooth muscle hypertrophy in the bronchi of patients with asthma and the number of mediators that that cause bronchoconstriction. Bronchial thermoplasty provides significant decreases in patients’ quality of life scores, severe exacerbations, emergency admissions, and work/school day losses. In the light of the increasing number of clinical researches with the careful application and follow-up in the experienced centers, bronchial theromoplasty, promises patients a successful and safe treatment chance with low complication rates.

Nazal poliple birlikte olan kronik rinosinüzit, üst hava yollarının kronik inflamatuvar bir hastalığıdır. Oniki haftadan daha uzun süren yüzde ağrı veya basınç hissi, pürülan nazal akıntı, burun tıkanıklığı ve koku alamama semptomlarından iki veya daha fazlasını içeren bir durumdur. Astım alt hava yollarının kronik inflamatuvar bir hastalığı olup nefes darlığı, hırıltı ve hava yolu aşırı duyarlılığı ile karakterizedir. Astımlı hastalarda astım olmayanlara göre rinosinüzit daha ağır seyretmekte, atopik durumdan bağımsız olarak nazal polip de daha sık olarak karşımıza çıkmaktadır. Astıma eşlik eden nazal poliple birlikte olan kronik rinosinüzit tek hava yolu hastalığını gösteren bir astım fenotipi olarak karşımıza çıkmaktadır. Ancak astım ve kronik sinüzit birlikteliğinin ortak patofizyolojisi ve tedavisi ile ilgili veriler oldukça sınırlıdır. Ağır ve tedavisi zor astım fenotiplerinden birisi olan geç-erişkin başlangıçlı eozinofilik astıma kronik rinosinüzit ve/veya nazal polip sıklıkla eşlik etmektedir. Bu derlemede eozinofilik astım ve buna eşlik eden nazal poliple birlikte olan kronik rinosinüzit tanı ve tedavi yaklaşımından bahsedilecektir.

Chronic rhinosinusitis, accompanied by the nasal polyp, is a chronic inflammatory disease of the upper airways. It is a condition that involves 2 or more symptoms of pain or pressure sensation, purulent nasal discharge, nasal congestion and no smell for more than 12 weeks. Asthma is a chronic inflammatory disease of the lower airways, characterized by shortness of breath, wheezing, and bronchial hyperreactivity. In patients with asthma, rhinosinusitis is more severe compared to those without asthma, and nasal polyp is seen more frequently, regardless of the atopic condition. Chronic rhinosinusitis, accompanying the nasal polyp and asthma, appears as an asthma phenotype showing single airway disease. However, data on the common pathophysiology and treatment of asthma and chronic sinusitis coexistence are quite limited. Chronic rhinosinusitis and/or nasal polyp often accompany late-adult onset eosinophilic asthma, one of the severe and difficult-to-treat asthma phenotypes. In this review, the diagnosis and treatment approach of eosinophilic asthma and chronic rhinosinusitis accompanying nasal polyps will be discussed.

Obezite ve astım son yıllarda görülme sıklığı giderek artan ve halk sağlığını önemli ölçüde tehdit eden kronik hastalıklardır. Araştırmacılar her iki hastalığında ortak kökenleri olabileceğini belirtselerde, bu alandaki araştırmaların çoğu obezite ve daha sonra astım arasındaki tek yönlü bir ilişkiye odaklanmıştır. Obezitenin düşük dereceli inflamasyon ve değiştirilmiş hava yolu mekaniği gibi yollar yoluyla astım için bir risk faktörü olduğu yaygın olarak kabul edilmektedir. Bununla birlikte, astımın obezite gelişimi için risk faktörü olduğuna dair kanıtlar da vardır ancak bunun fiziksel aktivitedeki değişiklikler, diyet paternleri ve tedavide kullanılan ilaçlar gibi tıbbi veya davranışsal yollar yoluyla olup olmadığı açık değildir.

Obesity and asthma are chronic diseases that have increased in recent years and threaten public health significantly. Researchers indicate that both disease may have common origins, however, most studies focused on single way relationship with obesity and later asthma. It is commonly accepted that obesity is a risk factor for asthma due to low grade inflammation and altered airway mechanics. Beside this, there are few evidence for asthma is a risk factor for obesity viceversa, but, leading medical or cognitive factors like changed physical activity, diet patterns and therapeutic agents are still unclear.

Astım gebelikte en sık görülen solunumsal hastalıktır. Kontrolsüz astım hem anne hem de fetüs için hayati tehdit eden komplikasyonlara yol açabilir. İyi astım kontrolü hastaların hastalık, tedavi ve komplikasyonlar konusunda eğitilmelerini ve etkin tedavi almalarını içerir. Astım tedavisinde kullanılan ilaçların bir çoğu gebelerde de güvenle kullanılabilir. Yeni çıkan ilaçlarla ilgili çalışmalara ihtiyaç vardır. Astımlı gebelerin yakın ve dikkatli takibi, atakların önlenmesi ve tedavisi, tetikleyicilerden kaçınılması hem anne hem de bebeği oluşabilecek komplikasyonlardan korur.

Asthma is the most common pulmonary disease complicating pregnancy. Uncontrolled asthma may cause potentially lethal complications both for the mother and fetus. The essentials of good asthma management include proper education of the patients on the disease, treatment and potential complications and active treatment of patients. Most of the drugs used for asthna control can be safely used in pregnant asthmatics. Recent and emerging drugs need more studies. Frequent and accurate monitoringof patients, preventingand treating exacerbations, and other conditions influencing the course of asthma may prevent adverse perinatal outcomes for both mother and baby.

Öksürük, hastaları tıbbi yardım almaya yönlendiren en yaygın şikayet olup, klinik başvuru şikayetlerinin %11.7’sini oluşturmakta ve hastaların günlük aktivitelerini olumsuz etkilemektedir. Sekiz haftadan uzun süren kronik öksürük, eozinofilik ve noeozinofilik olarak iki grupta kategorize edilebilir. Kortikosteroid duyarlı eozinofilik hava yolu hastalıkları ile ilişkili olan grupta astım, nonastmatik eozinofilik bronşit (NAEB) ve atopik öksürük (AC) ve öksürük varyant astım (CVA) bulunmaktadır. Astımın nefes darlığı, hırıltı gibi semptomlar ve değişken hava akımı kısıtlaması varlığı ile ayrımı yapılabilir. Fizik muayene bulguları ve akciğer radyolojisi normal olan diğer eozinofilik kronik öksürük nedenlerinin ayrımında bronşiyal hiperreaktivite (BHR) varlığı AC ve NAEB’i dışlatırken, CVA’ı destekler ama şart değildir. CVA’ın esas tanısal özelliği β2 -agonist gibi bronkodilatörlerle öksürük şikayetinin azalmasıdır. Bronkokonstrüksiyon göstergesi olan bronkodilatör yanıt varlığı ile karakterize olan CVA’ın %30-40’ının astıma dönüşebilmesi şaşırtıcı değildir. CVA’da tedavi yaklaşımı astımda olduğu gibidir. İntermittan öksürüğü olan hastalarda kısa etkili β2 -agonistler yararlı olabilir. Persistan öksürüğü olan hastalarda inhale kortikosteroid (İKS) ilk seçenek ilaç olmalıdır. Tedavinin yeterli olmadığı durumlarda astımda olduğu gibi bronkodilatörler, lökotrien reseptör antagonistleri veya oral teofilin eklenebilir.

Cough is the most common complaint that prompts patients to seek medical help, accounting for 11.7% of clinical admission complaints and adversely affecting patients daily activities. Chronic cough lasting longer than 8 weeks can be categorized into two groups as eosinophilic and noeosinophilic. The group associated with corticosteroid-sensitive eosinophilic airway diseases includes asthma, non-asthmatic eosinophilic bronchitis (NAEB) and atopic cough (AC) and cough variant asthma (CVA). Asthma can be distinguished by symptoms such as shortness of breath, wheezing, and the presence of variable airflow obstruction. To distinguish the other eosinophilic chronic cough causes which have normal physical examination findings and normal lung radiology, presence of bronchial hyperreactivity (BHR) excludes AC and NAEB, supports CVA but not necessarily. The main diagnostic feature of CVA is the reduction of cough complaints with bronchodilators such as β2 -agonist. It is not surprising that 30-40% of CVA, which is characterized by the presence of bronchodilator response, which is a indicator of bronchoconstriction, can develop asthma. The treatment approach in CVA is the same as in asthma. Short-acting β2 -agonists may be useful in patients with intermittent cough. In patients with persistent cough, inhaled corticosteroid (IKS) should be the first-line drug. In cases where treatment is not sufficient, bronchodilators, leukotriene receptor antagonists or oral theophylline may be added, as in asthma.

Astım ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH ) kronik hava yolu enflamasyonu ile seyreden hastalıklardır. Bu iki hastalık, tüm dünyada oldukça yüksek prevelansda görülmekle birlikte ciddi sosyoekonomik yükü de beraberinde getirirler. Astım ve KOAH’ın karakteristik özellikleri bilinse de kimi zaman bu iki hastalığın birbirinden ayrımı oldukça karmaşık olmaktadır. Her iki hastalığın ortak özelliklerini taşıyan bu durum Astım-KOAH overlap (AKO) olarak tanımlanmıştır.

Asthma and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) are chronic airway inflammatory diseases. These two diseases are seen at a very high prevelance all over the World and they also bring serious socioeconomic burden. Although the characteristics of asthma and COPD are known, sometimes the distinction between these two diseases is quite complicated. This condition, which has comman features of both diseases, has beendefined as Asthma-COPD Overlap (ACO).

Astım dünyada 339 milyon, ülkemizde ise yaklaşık 3.5 milyon insanı etkilemektedir ve hastaların %10 kadarı yılda bir kez ciddi akut atak nedeni ile acile başvurmaktadır. Dünya genelinde astım prevelansı artarken, ağır astım atağı sonuçları iyileşmekte ve astıma bağlı hastane ölümleri azalmaktadır. Yeterli tedaviye rağmen bir grup hasta ise klinik olarak kötüleşebilmekte ve mekanik ventilasyon ihtiyacı gerekebilmektedir. Astımda mekanik ventilasyon uygulanırken solunum mekanikleri ve fizyoloji dikkate alınmalıdır. Olabildiğince noninvazif yöntemlerle tedavi edilmeye çalışılmalı ve entübasyon ihtiyacı açısından dikkatli olmalıdır. Mevcut kanıtlar, non-invazif ventilasyon ile tedavi edildiğinde bu hastalarda daha iyi sonuçlara, azalmış yan etkilere ve azalmış invaziv müdahalelere eğilim göstermekle birlikte çalışmaların sonlanım noktaları önemli varyasyonlar göstermeleri nedeni ile genellemeleri imkansız kılmaktadır. Astımın akut alevlenmelerini tedavi etmek için non-invazif ventilasyon kullanımı ile ilgili kesin öneriler alınmadan önce daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır. Mekanik ventilasyon uygulaması, endikasyon başlangıcı ve idamesi süresince hekimin yakın klinik takibi ile başarılı sonuç veren bir tedavidir. Astımda hava akımı kısıtlılığı ve dinamik hiperinflasyon durumunda uygulanacak mekanik ventilasyon yöntemlerini bilmek yaşamsal önem taşır.

Asthma affects 339 million people in the world and 3.5 million in our country, and 10% of the patients apply to the emergency department once a year due to severe acute attacks. While the prevalence of asthma increases worldwide, severe asthma attack results improve and asthma-related hospital deaths decrease. Despite adequate treatment, a group of patients may worsen clinically and need mechanical ventilation. Respiratory mechanics and physiology should be taken into account when performing mechanical ventilation in asthma. It should be tried to be treated with non-invasive methods as much as possible and should be careful in terms of intubation needs. Current evidence suggests that when treated with non-invasive ventilation, these patients tend to have better outcomes, decreased side effects, and reduced invasive interventions, but the endpoints of the studies make it impossible to generalize as they show significant variations. More research is needed before definitive recommendations for the use of non-invasive ventilation to treat acute exacerbations of asthma. Mechanical ventilation is a successful treatment with close clinical follow-up of the physician during the indication onset and maintenance. It is vital to know the mechanical ventilation methods to be applied in case of airflow limitation and dynamic hyperinflation in asthma.

Astım atakları astım seyrinde önemli olup, astım atak şiddetini belirlemek ve bu atakları olası diğer benzer tanıları dışlamak için ayrıntılı öykü ve fizik muayene önemlidir. Kısa etki süreli bronkodilatörler astım atak tanısı doğrulanır doğrulanmaz hızlıca başlanmalıdır. Sistemik kortikosteroidler gecikmeden uygulanmalı ve kontrendikasyon yoksa oral yol tercih edilmelidir. Nebulize magnezyum rutin olarak önerilmemektedir. İntravenöz magnezyum sülfat şiddetli alevlenmelerde faydalı olabilir. Teofilinler astım alevlenmesi sırasında rutin olarak kullanılmaz ancak seçilmiş astım olgularında yararlı olabilir. Astım alevlenmesi sırasında anafilaksi olmadığı sürece adrenalin önerilmez. Helyum-oksijen karışımları standart tedavilere cevap vermeyen veya ciddi hastalığı olan hastalarda kullanılabilir.

Asthma attacks are important in the course of asthma. Detailed history and physical examination are important to determine the severity of asthma attack and to exclude other possible similar diagnoses. Short-acting bronchodilators should be started as soon as the diagnosis of asthma attack is confirmed. Systemic corticosteroids should be administered without delay and the oral route should be preferred if there are no contraindications. Nebulized magnesium is not routinely recommended. Intravenous magnesium sulfate may be useful in severe exacerbations. Theophyllines are not routinely used during asthma exacerbation, but may be useful in selected asthma cases. Adrenaline is not recommended unless there is anaphylaxis during asthma exacerbation. Helium-oxygen mixtures can be used in patients who do not respond to standard treatments or have serious illness.