Akciğer kanseri ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) sık olarak görülen iki hastalıktır. Komorbidite, hem tedavi seçiminde hem de yaşam süresi açısından önemlidir. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) raporuna göre KOAH dördüncü, akciğer kanseri ise yedinci en sık ölüm nedeni olarak bildrilmiştir. KOAH’lı hastalarda akciğer kanseri yıllık insidansı %0.8-1.6 olarak bildirilmiştir. Tip olarak en sık skuamöz hücreli karsinom saptanmıştır. Sigara içimi ile yakından ilişkili olan ve yüksek mortalite oranları gösteren her iki hastalığa erken tanı konulması önemlidir. Geçmiş yıllarda yapılan çalışmalar, riskli hastalarda akciğer grafisi ve balgam sitolojisi taramalarının birbirini tamamlayacı nitelikte ve faydalı olmakla beraber kanser nedenli ölümlerin engellenmesinde çok başarılı olmadıklarını göstermiştir. Risk gruplarında yapılan düşük doz bilgisayarlı tomografi (DDBT) ile akciğer kanserinin taranması çalışmalarının sonuçları ise umut vaat etmektedir. KOAH tanısının erken gerçekleştirilmesi kadar DDBT ile akciğer kanseri için taramaya en uygun kişilerin belirlenmesi de önemlidir. Hava yolu kısıtlaması ve akciğer parankim hasarına neden olan KOAH’ın eşlik ettiği akciğer kanserli hastalarda cerrahi sonrası komplikasyon ve solunum yetmezliği riski yüksektir. Bu nedenle akciğer rezeksiyonu yapılacak KOAH’lı hastalarda postoperatif dönemde pulmoner komplikasyon gelişimini öngörebilmek için, ayrıntılı bir preoperatuvar değerlendirme gereklidir. Son yıllarda evre 3-4 KOAH’lı yaşlı evre I küçük hücreli dışı akciğer kanseri tedavisinde, cerrahi komplikasyonların sık görülmesi nedeniyle stereotaktik radyoterapi önerisi yaygınlaşmaktadır. Yaşlı KOAH hastalarının kemoterapi tolerabiliteleri sınırlıdır. Bu hastalarda sistemik kemoterapi tedavisi öncesinde kapsamlı geriatrik değerlendirme, multidisipliner olarak yaşam beklentisinin ve kansere bağlı morbidite riskinin belirlenmesi önemlidir.

Lung cancer (LC) and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) are two common diseases. Comorbidity is important for treatment choice and survival. According to World Health Organization (WHO), COPD was the and LC was the most common cause of deaths. The incidence of LC was reported to be 0.8-1.6% in patients with COPD. The most common detected type was squamous cell carcinoma. Both diseases are associated with cigarette smoking and show high mortality rates, therefore early diagnosis is important. Past studies have shown that screening with chest-radiography and sputum cytology were complementary and useful but not very successful in preventing deaths due to cancer. The results of low-dose computed tomograph (LDCT) screening for LC in patients with risk groups are promising. It’s important to determine the most appropriate patients for screening LC with LDCT as well as early diagnosis of COPD. Risk of respiratory failure and complications after surgery are high in LC patients with COPD. In order to predict postoperative pulmonary complications in COPD patients undergoing lung resection, comprehensive preoperative evaluation is necessary. In recent years, for treatment of elderly stage 3-4 COPD and stage 1 non-small cell LC patients, recommendation of stereotactic radiotherapy is growing up. Tolerability of chemotherapy in elderly COPD patients is limited. In these patients comprehensive geriatric assessment prior to systemic chemotherapy, and determining the life expectancy by a multidisciplinary team and the risk of cancer-related morbidity are essential.

Akciğer adenokarsinomlarının (2011) yeni sınıflaması Uluslararası Akciğer Kanseri Çalışma Birliği (IASLC), Amerikan Toraks Derneği (ATS) ve Avrupa Respiratuar Hastalıklar Derneği (ERS) ortak çalışması olarak yayınlanmıştır. Bu sınıflama uygulamada uniform tanı kriterleri ve ortak terminoloji sağlamaktadır. Bu yeni sınıflamada, daha önceki sınıflamada bulunmayan, beş yıllık yaşam beklentisi %100 olan pre-invaziv lezyonlar eklenmiştir. Bronkioloalveoler karsinom terimi sınıflamadan kaldırılmıştır. Bu yazıda yeni sınıflamanın detayları, nedenleri açıklanmaya çalışılmıştır. Aynı zamanda yeni sınıflama oluşturma gereğini doğuran küçük biyopsi ya da sitolojik materyal ile tanı koyma ve hastanın tedavisinin düzenlenmesini sağlayacak moleküler incelemelere temel oluşturacak yapılması gerekenler özetlenmiştir.

International Association for the Study of Lung Cancer (IASLC), The American Thoracic Society (ATS), and European Respiratory Diseases Society (ERS) published the new classification of lung adenocarcinomas as a joint work (2011). This classification provides uniform diagnostic criteria and a common terminology in practice. In this classification, unlike the previous one, pre-invasive lesions are included, which have 100% 5 year life expectancy; whereas the term bronchiolo-alveolar carcinoma has been removed. This article intends to explain the reasons and the details of the new classification. Diagnosis by small biopsies or cytological material, which lead to the new classification, and things to do in order to use molecular testing to determine the therapy for the patients are also summarized.

Küçük hücreli dışı akciğer kanserli hastalardaki tam evreleme, hem en uygun tedavinin belirlenmesinde hem de hastalardaki prognozu saptamada büyük öneme sahiptir. Mediastinal evrelemenin önemli bir komponenti olan mediastinal evreleme ile ortaya koyulan mediastinal lenf nodu tutulumu, hastaların cerrahi dışı bir yöntem ile tedavi olmalarını işaret eder. Mediastinal evreleme yöntemi olarak PET-BT, teknolojik bir metod olmasına karşın, düşük uzaysal çözünürlük, önemli yanlış negatif ve yanlış pozitif sonuçlar nedeni ile kendine ait zayıflıklıklara sahiptir ve bu metoda tek başına güvenilemez. PET-BT tekniğindeki 11C-metyonin ile yapılan tarama gibi gelişmeler, 11C atomunun bozulumunun çok hızlı olması ve bu nedenle bu maddeyi üretecek siklotronun kullanacak kliniğe çok yakın olmasının gerekliliği gibi nedenler ile henüz pratikte bir kullanım alanı kazanamamıştır. Enbronşiyal ultrasonografi ile mediastinal lenf bezlerine yapılan transbronşiyal iğne aspirasyonu (EBUS-TBİA) etkin bir minimal invazif mediastinal evreleme metodudur. Mediastinal lenf bezlerinde PET/BT’de izlenen belirgin bir lenf nodu bulunan küçük hücreli dışı akciğer kanserli olgularda öncelikle EBUS-TBİA yapılmalıdır. Ancak bu testin negatif tahmin ettirici değerinin ve hassasiyetinin hastalardaki tahmini N2 prevalansı ile doğru orantılı olduğu bilinmelidir. Bu yöntem ile negatif sonuçlanan mediastinal lenf nodu biyopsilerinin mediastinoskopi ile doğrulanması gerekmektedir. Hatta, mediastinoskopinin bir ileri şekli olan videomediastinoskopinin bu hastalarda uygulanması gerektiği belirtilmektedir. Video-yardımlı mediastinoskopik lenfadenektomi (VAMLA) mediastinal evrelemede negatif tahmin ettririci değerin %95’ten daha yüksek olmasını hedefler. İlginç bir şekilde, VAMLA yapılan ve ardından opere olan olgular, mediastinoskopi ardından opere olan olgulara göre daha uzun süre yaşamaktadır. Transservikal genişletilmiş mediastinal lenfadenektomi (TEMLA) ise, VAMLA’ya göre biraz daha geniş lenf nodu diseksiyonunu amaçlayan 1 no’lu mediastinal gangliyon ile 9 no’lu gangliyonlar arasındaki tüm gangliyonların diseksiyonunu içeren bir yöntemdir. TEMLA,servikal insizyon ile yapılmakta olup, güvenli ve neoadjuvan almış ya da daha önce mediastinoskopi yapılmış olgularda da uygulanabilmektedir. Ancak TEMLA, önemli bir teknik yeterlilik gerektirmekte, bazı komplikasyonlara da neden olabilmektedir. Sonuç olarak mediastinal evreleme, invazif olmayandan invazif olana uzanan bir grup metodun kullanılmasını gerektiren, akciğer kanseri tedavisini ve prognozunu belirlemede önemli bir işlemler dizisini içerir. Cerrahi rezeksiyon, opere olabilen hastalar içinden, sadece mediastinal lenf nodu metastazı olmadığı saptanan olgulara uygulanmalıdır.

Complete staging of non-small cell lung cancer is of great importance in defining the best therapy and describing the prognosis following therapy. As a very important component of staging system, mediastinal lymph node involvement indicates non-surgical management of the tumor. As a technological method for mediastinal staging PET-CT, it has inherent weaknesses such as low-spatial resolution, false negative and false positive results. For this reason, this method should not be trusted solely. New developments on PET-CT scanning include new radioactive tracers such as 11Carbon-tagged-methionine can not yet be applicable since decoying of 11C is fast and every clinical institution necessitates cyclotrons nearby. Endobronchial ultrasonography guided transbronchial needle aspiration (EBUS-TBNA) is a minimally invasive method for mediastinal staging. For patients with discrete mediastinal lymph node (PET and/or CT positive), EBUS-TBNA or transbronchial needle aspiration should be implemented. However, it should be noted that, false negativity and sensitivity of these methods increase in parallel with pre-test probability of mediastinal lymph node metastasis. A non-malignant result from those needle techniques should be confirmed by mediastinoscopy. As a widely accepted modification, videomediastinoscopy should be used for surgical mediastinal staging. Video-assisted mediastinoscopic lymphadenectomy (VAMLA) aims negative predictive value greater than 95%. Interestingly, VAMLA may prolong survival of the patients who had resectional surgery for non-small cell lung cancer. Trans-cervical mediastinal lymphadenectomy (TEMLA) is a method for lymph node dissection of the mediastinal lymph nodes from #1 to #9.TEMLA was reported to be performed safely as a re-staging method in the patients who had induction chemo/radiotherapy for N2 disease. However, TEMLA demands technical dexterity and causes a number of complications. Mediastinal staging in non-small cell lung cancer patients requires tandem and complementary usage of minimally invasive techniques. Surgical resection should be done in patients who have found to have no mediastinal lymph node involvement.

Akciğer kanseri dünyada en çok ölüme neden olan kanserdir. Her yıl yaklaşık 1.5 milyon insan akciğer kanserinden ölmekte ve bu sayı kanser ölümlerinin %19’unu oluşturmaktadır. Erken evre akciğer kanseri Evre IA, IB, IIA, IIB’yi içermektedir. Yeterli pulmoner fonksiyonlara sahip ve ciddi bir medikal komorbiditesi olmayan klinik erken evre (Evre IA-IIB) olgular için primer tedavi cerrahi rezeksiyondur ve en yüksek kür ihtimali oluşturan yöntemdir. Bu hasta grubu tüm akciğer kanserlerinin %20-25’ini oluşturmakla birlikte son yıllarda uygulanmaya başlanan düşük doz bilgisayarlı tomografi ile tarama çalışmaları erken evre akciğer kanseri tespitinde artışa yol açacağı düşünülmektedir. Cerrahi tedavide yeterli solunum kapasitesi olan hastalarda altın standart lobektomidir. Sınırda kapasitesi olan hastalarda ise (T1a-b, N0, M0) komplet rezeksiyon yapılmak kaydıyla segmentektomi veya wedge rezeksiyon yapılabilir. Daha geniş cerrahi rezeksiyonlar (bronkoanjioplastik cerrahi, bilobektomi, pnömonektomi gibi) negatif cerrahi sınırlar elde etmek için gerekli olabilir. Video yardımlı torasik cerrahi ile lobektomi/ segmentektomi postoperatif erken iyileşme ve düşük morbidite ile standart onkolojik prensiplerle deneyimli merkezlerde yapılabilir. Periferik yerleşimli 2 cm veya daha düşük boyuttaki tümörlerde , adenokarsinom in situ histolojisinde, nodülün %50’den fazla buzlu cam görüntüsü içeriğinde ve tümörün ikiye katlanma süresi 400 günden fazla olan durumlarda sublobar rezeksiyonlar (segmentektomi/wedge rezeksiyon) uygulanabilir. Uygulanan tüm rezeksiyon şekli ve cerrahi yaklaşım seçeneklerinde sistematik mediastinal/hiler lenf nodu diseksiyonu ya da örneklenmesi yapılmalıdır.

Lung cancer is the leading cause of cancer related deaths in the world. Each year, approximately 1.5 million people die from lung cancer, and this number represents 19% of cancer deaths. Early-stage lung cancer includes the stages of IA, IB, IIA, IIB. Surgical resection is the primary treatment and method which has the highest probability of curing patients with clinically early stage (stageIA-IIB) lung cancer who have sufficient pulmonary functions and non-serious medical comorbidity. This group of patients consists of 20-25% of all lung cancers. In recent years it has been considered that low-dose computed tomography screening studies will lead to an increase in detection of early stage lung cancer. Lobectomy is the gold standard for surgical treatment in patients with adequate respiratory capacity. On the other hand, in case of providing a complete resection, a complete resection, segmentectomy or wedge resection can be done in patients with borderline capacity (T1a-b, N0, M0). More extensive surgical resections (surgical bronchoangioplasty, bilobectomy, pneumonectomy, etc.) may be required to obtain negative surgical margins. Lobectomy/segmentectomy can be done with video-assisted thoracic surgery with low morbidity and the early postoperative recovery in the experienced tumors centers. Sublobar resections (segmentectomy/wedge resection) may be applied for 2 cm or less size, peripherally located tumors, in situ histology of adenocarcinoma, ground-glass appearance of the nodule content more than 50% and the tumor doubling time longer than 400 days. Systematic mediastinal hilar lymph node dissection or sampling should be performed for all resections types and surgical approach options.

Küçük hücreli dışı akciğer kanserinde Evre III N2 hastalık, yeni tanı konulmuş olguların %10-15 kadarını oluşturur. Evre IIIA olguların ise üçte biri N2 hastalık olarak görülür. Evre III N2 hastalıkta bugün için tedavi tartışmalı olup, bu olguların tedavisine karar vermek zordur. İndüksiyon tedavisi ile iyi sağkalımlar elde edilmektedir. İndüksiyon tedavisinde yalnız kemoterapiye kıyasla eşzamanlı kemoradyoterapi ile yanıt oranları ve sağkalım sonuçları daha iyidir. Yine bu tedavi yöntemi ile downstaging sağlanabilmiş komplet rezeksiyon yapılabilen olgularda sağkalım sonuçlarının daha iyi olduğu belirtilmektedir. İndüksiyon tedavisinde eş zamanlı platin bazlı bir kombinasyon kemoterapisi ile definitif radyoterapi uygulanması güvenli bulunmuştur.

Stage III N2 disease is approximately 10-15% of newly diagnosed Non small cell lung canser cases. About 1/3 of stage IIIA cases have N2 disease. Today treatment modality in stage III N2 disease is a conflict and it is difficult to make a desicion about treatment modality. Good prognostic outcomes are obtained with induction therapy. Better treatment response and survival rates are obtained from induction therapy with concurrent chemoradiotherapy compared with chemotherapy alone. Survival rates of this treatment modality is also better in cases who are downstaged and have complete resection. Simultaneous treatment with platinum-based combination chemotherapy with definitive radiotherapy as an induction therapy has been found safe.

Endobronşiyal tedaviler trakea ve ana bronşlar gibi büyük hava yolları hastalıklarında kullanılan bir tedavi yöntemidir. Özellikle genel anestezi altında rijid bronkoskopla uygulanması oluşalabilecek kompikasyonlarla mücadele etmek ve daha etkili olabilmesi nedeniyle tercih edilen bir yöntemdir. Tek başına kullanabileceği gibi diğer endobronşiyal tedavi yöntemleri ile de kullanılabilir. Endobronşiyal tedavi sırasında oluşabilecek komplikasyonları minimize etmek için hekim lazer, apc stent, doku etkilişimlerini iyi bilmelidir. Endobronşiyal tedavi endobronşiyal bening yada malign patolojilerin palyasyonun da kullanılan oldukça güvenilir ve etkin bir tedavi yöntemidir.

Endobronchial treatment is used in the treatment of trachea and main bronchus. Specially, when used with rijid bronchoscopy under general anesthesia; it is easier to combat with complications and it is more effective in treating endobronchial lesions. The physician should know laser argon plazma coagulation stent tissue interaction to minimize the complications. Endobronchial treatment is a safe and effective treatment procedure in endobronchial treatment of benign or malign pathologies.

Superior sulkus (Pancoast) tümörleri tüm küçük hücre dışı akciğer karsinomlarının (KHDAK) %5’inden azını oluşturmaktadır. Periferik yerleşimli olduğu için başlangıç evrelerinde öksürük, dispne ve hemoptizi gibi spesifik pulmoner semptomlara sebep olmadığından ötürü patolojik tanısı gecikmektedir. Bu tümörlerin tedavi yaklaşımı son 60 yılda çok fazla değişim göstermiştir. 1950 öncesi ameliyat edilemez ve ölümcül olarak kabul edilir iken günümüzde indüksiyon kemoradyoterapiyi takiben cerrahi rezeksiyon standart tedavi olarak kabul görmüştür. Superior sulkus tümörlerinin tedavisi sıklıkla invaze ettiği çevre yapılar nedeni ile akciğer maligniteleri içinde en ilgi çekici olanlarındandır. Tümör, klasik yüksek posterior Paulson yaklaşımı veya Dartevelle ve Grunenwald tarafından yeni geliştirilen transervikal-transmanubrial teknikler ile rezeke edilebilir. Bu derleme superior sulkus tümörünün tedavi yaklaşımı, cerrahi evrimi ve multimodalite terapinin tarihsel değişimini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Mayıs 2013’te yayınlanan en son ACCP (American College of Chest Physicians) Akciğer Kanseri Rehberi’ne odaklanılacaktır.

Superior sulcus tumours or Pancoast tumours represent less than 5% of all non-small cell lung carcinomas (NSCLCs). Specific pulmonary symptoms like cough, dyspnoea, and haemoptysis are usually absent in the initial stages of the disease due to the peripheral localisation of the tumour. Therefore, a pathological diagnosis is often delayed. The management of superior sulcus tumours has evolved over the past 60 years. Before 1950, it was considered to be inoperable and uniformly fatal. Today, induction chemoradiation followed by surgical resection has become the established standard treatment approach for patients with sulcus superior tumours. Superior sulcus tumours belong to the most challenging thoracic malignant diseases to treat because of their frequent invasion of the first rib and other adjacent vital structures, including the brachial plexus, subclavian vessels and the spine. It can be resected through the classic high-posterior Paulson approach or the newer anterior transcervical-transmanubrial approach, introduced by Dartevelle and Grunenwald. This review aims on the historical change of the treatment strategy, the evolution of surgical and multimodality management of this disease. The focus of this review will be on the ACCP (American College of Chest Physicians) Lung Cancer Guidelines published in May 2013.

Akciğer kanseri kadınlarda ve erkeklerde kanser ölümlerinin önde gelen nedenidir. Erken tanı ve hastalığın evresi tedavi ve prognoz için çok önemlidir. İlk tanı sıklıkla non-spesifik semptomlara dayanır. Küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) en sık görülen tipidir. Evreleme için TNM (tümör, lenf nodu, metastaz) evreleme sistemi kullanılır ve TNM evreleme sisteminin en son sürümü şu değişiklikleri içerir: T1 ve T2 tümörler T1a/T1b ve T2a/T2b olarak ayrıldı, > 7 cm T2 tümörler T3 tümörler olarak, primer tümörle aynı lobdaki nodüller T3, aynı taraf başka bir lobdaki nodüller T4, karşı taraftaki nodüller M1a olarak sınıflandırıldı ve M1, M1a ve M1b alt gruplarına ayrıldı.

Lung cancer is the leading cause of cancer deaths in both men and women. Early diagnosis and disease stage are crucial for treatment and prognosis. Diagnosis is based on non-specific symptoms. Non-small cell lung cancer (NSCLC) is the most common type of lung cancer. TNM (tumor, node, metastasis) staging system is used for staging and the latest version of TNM staging system includes the following changes: T1 and T2 tumors were subdivided into T1a/T1b and T2a/T2b, T2 tumors > 7 cm were reclassified as T3, tumors with the additional nodules in the same lobe as the primary tumor were classified as T3, tumors with additional nodules in another ipsilateral lobe as T4 and M1 were divided into subgroups as M1a and M1b.

Akciğer kanseri tedavisi sırasında metastaz saptanması, tedaviyi üstlenen klinisyenler açısından istenmeyen, karamsar bir durumdur. Ancak son dönemlerde, sınırlı sayı ve bölgedeki metastazlara yönelik tedavi yaklaşımları, oligometastaz tanımını gündeme getirmiştir. Sınırlı sayıda metastazların lokal tedavileri ile yaşam beklentilerini artırabileceği bildirilmektedir. Ancak oligometastatik akciğer kanserinin biyolojik ve klinik olarak, yaygın metastatik hastalıktan farklı olduğu bilinmelidir. Hastalığın ve sınırlı metastazlarının agresif tedavisi ile sağkalıma olumlu etki sağlanabileceği düşüncesinin, prospektif randomize çalışmalar ile değerlendirilmesi büyük önem taşımaktadır.

During the treatment of lung cancer, detection of metastatic disease is a pessimistic situation for clinicians. Recently, however, therapeutic approaches of a limited in number and site of metastases is represented by “oligometastatic” disease. It was reported that the average life expectancy increases due to local treatment of limited metastasis. However, biologically and clinically, oligometastatic lung cancer is different from extensive metastatic disease. The idea of a positive effect on survival with aggressive treatment of the disease and metastasis is of great importance with evaluation of prospective randomized trials.

Küçük hücreli dışı akciğer kanserinde genel yaklaşım prensipleri; semptomları azaltmak, yaşam kalitesini artırmak ve sağkalım süresini uzatmaktır. Terminal dönemde amaç palyatif bakım ve bakım evleri ile hastanın ızdırabını azaltmak, kalan yaşam süresini hastaya ve ailesine destek olarak, hastanın rahat, huzurlu, onurlu ve kaliteli bir hayat standardında geçirmesini sağlamaktır. Bu dönemde asıl hedef tedavi değildir. Destekleyici ve bakımı bireyselleştirmeye yönelik bir yaklaşımdır. Tüm sağlık çalışanlarından beklenen, hastanın “ölene dek yaşadığını” unutmadan, hasta ve yakınları ile doğru ve empatik bir iletişim kurabilmeleridir.

The general principals of the procedure in non-small cell lung cancer are to reduce symptoms, to improve quality of life and to get longer survival time. In terminal period, the aim is to reduce the distress of the patient with palliative care and hospice, to have patient live rest of his life in comfortable, calm, honored and quality by support to the patient and his family. The main purpose is not treatment. It is a procedure aiming the care to individualizer and to support. To achieve true and empathic communication with patient and his family without forgetting that “he is living till the death” is required from all health workers.

Yeni tanı alan akciğer kanseri olgularının yaklaşık %40’ını 70 yaşın üzerindeki hastalar oluşturmaktadır. Genç hastalarda küçük hücreli dışı akciğer kanseri insidansı ve mortalitesi azalmakta iken yaşlı hastalarda bu oranlar artmaktadır. Yaşla oluşan fizyolojik değişiklikler ilaç farmakokinetiğini değiştirerek tedavi tolerabilitesini etkileyebilir. Yine yaşlılarda oluşan organ fonksiyon değişiklikleri ve bozuklukları ilaçların yan etkilerini artırabilmektedir. Yaşlı hastalarda mevcut olabilen komorbiditeler yaşam süresi beklentisini ve hastanın performans durumunu etkileyebilmektedir. Küçük hücreli dışı akciğer kanseri tedavisi verilecek yaşlı hastalar tüm bu konularda dikkatle değerlendirilmeli ve tedavi kararı bundan sonra verilmelidir.

Nearly 40% of all new lung cancer cases diagnosed are in patients older than 70 years. Although the incidence and mortality of non-small cell lung cancer has decreased in younger patients, it has increased among older patients. Physiologic changes associated with age could alter pharmacokinetics of drugs and have an impact on the tolerability of the therapy. Alterations and dysfunctions of organ functions can increase adverse effects of drugs in elderly patients. Morover, comorbid diseases in the elderly will determine the patients’ life expectancy and performance status. Elderly patients who will undergo non-small cell lung cancer treatment should be evaluated for all these factors and treatment decision should be given after this evaluation.

Birçok malign hastalığın seyri sırasında veya primer hastalığın tedavisinin tamamlanmasından sonra malign veya paramalign plevral efüzyon ortaya çıkabilir. Malign efüzyonlarda (MPE) plevra sıvısı sitolojik değerlendirilmesi veya plevra biopsisinde kanser hücreleri saptanır iken, paramalign efüzyonlarda sıvı genellikle bronş tıkanması, lenfatiklerin invazyonu veya pulmoner emboli gibi sekonder nedenlere bağlıdır ve sitolojik değerlendirmede malign hücreler saptanmamaktadır. Akciğer, meme, over tümörleri ve lenfomaların seyri sırasında %75’den fazla olguda malign plevral efüzyon gelişir. Metastatik adenokarsinoma en sık rastlanan sebeptir. Erkek hastalarda akciğer kanseri en sık primer organ kanseri iken, kadınlarda meme kanseri en sık sebeptir. Malign plevral efüzyonda sitolojinin tanı değeri %40-78 arasında değişmekte iken, kapalı plevra biopsisinin tanı değeri %60’dan daha düşüktür ve plevral sıvı sitolojisine ilave katkısı %7-27 arasındadır. İkinci torasentez ile birlikte görüntüleme eşliğinde yapılan plevral biopsi ile tanı elde edilemeyen olgularda ise torakoskopi bir sonraki tanısal yaklaşım olarak uygundur. MPE gelişimi tedavi edilmesi mümkün olmayan bir hastalık sürecinin mevcut olduğunu gösterir ki esas amaç; semptomların rahatlatılması, yaşam kalitesinin düzeltilmesi, hastaneye yatışların önlenmesi veya süresinin kısaltılması ve planlanan girişimlerin hasta tarafından kolay tolere edilebilmesi ve invazif girişimlerden mümkün olduğunca kaçınılmasıdır.

Malignant or paramalignant effusions can be observed during or after the course of the treatment of many malignant disease. While cytologic examination of pleural fluid or pleural biopsy detects cancer cells in malignant pleural effusions, paramalign effusions usually depends on bronchial obstruction, lymphatic invasion or secondary causes, such as pulmonary embolism. Malignant cells was not detected in cytological evaluation. Malignant pleural effusions develop during the course of more than 75% of lung, breast, ovarian tumors, and lymphomas. Metastatic adenocarcinoma is the most common cause. While lung cancer is the most common cancer in men, breast cancer is the most common cause in women. The value of cytology in the diagnosis of malignant pleural effusion ranges from 40 to 78%. The diagnostic value of closed pleural biopsy is lower than 60% adds a contribution of 7-27% to pleural fluid cytology. Diagnostic thoracoscopic approach is appropriate in patients with a diagnosis can not be achieved together with second thoracentesis and ımage guided pleural biopsy. MPE indicates the presence of an irreversible disease development. The main purposes of the treatment are to relieve of symptoms, to improve quality of life, to prevent or shorten the duration of hospitalization, to make easily tolerated by the patient of planned interventions and to avoid from invasive procedures as much as possible.

Küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK)’nin tedavisinde postoperatif adjuvan dönemde ve metastatik hastalıkta uygulanan sistemik kemoterapiler ve güncel NCCN kılavuzu özetlenmiştir. KHDAK tedavisinde yeni bir ufuk açan anti-PD-1 ve anti-PD-L1 içeren immunoterapi konusu tartışılmıştır.

Systemic chemotherapy in the postoperative adjuvant and metastatic setting of non-small cell lung cancer (NSCLC) and current NCCN guidelines are summarized. A new horizon in the treatment of NSCLC consisting of immunotherapy using anti-PD-1 and anti-PD-L1 is discussed.

İleri evre akciğer kanseri tedavisinde standart kemoterapi ile elde edilen sonuçlar yüz güldürücü değildir. Akciğer kanserinin oluşumu ve progresyonundan sorumlu bazı genetik değişikliklerin saptanması, tedavide yeni hedeflerin oluşumunu sağlamıştır. Sürücü mutasyonları hedefleyen tedavilerin cevap oranları ve progresyonsuz yaşam sürelerini iyileştirmesi yeni bir umut oluşturmuştur.

The results with standard chemotherapy are not satisfactory in the treatment of advanced lung cancer. New targets for treatment were determined with detection of the genetic alterations responsible for the formation and progression of lung cancer, The driver mutations targeted therapies has created new hope to improve of the response rates and progression-free survival time.

Küçük hücre dışı akciğer kanseri sıklığını artırarak görülmeye devam etmektedir. Tanı konulan hastaların en az yarısında tedavi süresince radyoterapi gerekliliği olmaktadır. Erken evre hastalık tanısı alan ve medikal nedenlerden inoperabl hastalarda stereotaktik vücut radyoterapisi (SBRT) yeni standart tedavi olarak yerini almıştır. Opere edilmiş hastalarda mediastinal tutulum veya cerrahi sınırda tümör devamlılığı durumunda postoperatif radyoterapi uygulanması uygundur. Evre III hastalıkta ise kemoterapi ile eş zamanlı olarak radyoterapi yapılır. Yeni tedavi tekniklerinin, tedavi hesap algoritmalarının, tümörün doğru hedeflenmesinin iyileştirilmesi ile tedavi yanıtlarının artırılması ve toksisitenin azaltılması mümkün olmuştur.

The insidence of non-small cell lung cancer is increasing every year. More than 50% of the patients will be in need of radiotherapy all throughout their treatment. The new standard of care in medically inoperabl disease is steraotctic body radiotherapy (SBRT). For operated patients adjuvant radiotherapy is performed for patients whose tumor continues in the surgical margins or has metastases to the medistinal lymph nodes. In stage III disease the current standard is still concurrent chemoradiation. With the evolution of the new treatment technologies both in treatment planning and image guidence has let superior outcomes with decreased amount of toxicity.

Akciğer kanseri; tüm dünyada en sık öldüren kanser türüdür. Ülkemizde ise en sık görülen ilk 3 kanser türünden birisi akciğer kanseridir. Tüm dünyada 2008 yılında toplam 1.6 milyon kişi yeni akciğer kanseri tanısı almıştır ve akciğer kanserleri tüm kanserlerin %13’ünü oluşturmuştur. Aynı yıl 1.4 milyon kişi kanserden ölmüştür ve bu tüm kanserlerin %18’ini oluşturmaktaydı. 2010 yılında ise tüm dünyada 1.5 milyon kişi akciğer kanserinden ölmüştür. Bu da tüm kanserden ölümlerin %19’unda nedeninin akciğer kanseri olduğunu göstermektedir. Bu yazıda; akciğer kanseri epidemiyolojisi ülkemiz verileri ışığında derlenmiştir.

Lung cancer is one of the leading causes of deaths from cancer worldwide. In our country, lung cancer is one of the 3 most common types of cancer. Worldwide, 1.6 million new cases of lung cancer occurred in 2008, accounting for 13% of all cancer cases that year. In the same year, 1.4 million people died from the disease, which represented 18% of all cancer deaths that year. In 2010, the number of deaths from lung cancer worldwide increased to 1.5 million, representing 19% of all cancer deaths that year. In this article; we reviwed the epidemiology of lung cancer in the light of Turkish data.

T4 tümör herhangi bir büyüklükte, kalp, mediastinal yağlı doku, ana vasküler damarlar, trakea, rekürren laringeal sinir, özefagus, vertabra ve karina gibi yapılardan herhangi birini invaze etmesi ve/veya tümörle aynı hemitoraksda farklı lobda tümöral nodül ve/veya nodüller bulunması şeklinde tanımlanmaktadır. Akciğer kanserinde prognozu belirleyen en önemli faktörler tümörün evresi, histopatolojik tipi, komplet rezeksiyonun yapılabilirliği ve lenf nodu tutulumunun varlığıdır. Erken evre cerrahi yapılan akciğer kanserinde beş yıllık sağkalım iyi bir orana sahip iken, lokal ileri evre T4 tümörlerde bu oran %5-10’a düşmektedir. Cerrahi tedavide, preoperatif evreleme, multimodal yaklaşım ve takım çalışması önemlidir. Özellikle son yıllarda faz II ve diğer çalışmalarda multimodal tedaviye cerrahinin eklenmesiyle sonuçların iyileştiği bildirilmektedir.

T4 tumor depicts a tumor of any size which invades either of heart, mediastinal adipose tissue, main vascular tissues, trachea, recurrent laryngeal nerve, esophagus, vertebrae and carina, and/or the presence of tumoral nodule and/or nodules at different lobes in the same hemithorax. Main prognostic factors of lung cancer are tumor stage, histopathologic type, feasibility of complete resection and lymph node involvement. As lung cancers operated in early-stage have a good five-year survival rate, the survival rate declines to 5-10% in advanced stage of local T4 tumors. Preoperative staging, multimodal approach and teamwork are important factors in surgical treatment. Improved results after adding surgery to multimodal treatment have been reported in especially recent phase II and other studies.